Gus, die na meer dan 3 jaar wachten, eerst in het dodingsstation, dan bij ons, eindelijk lieve baasjes vond.
"Een kleine update uit de Kempen ! Bijna 2 weken geleden kwam (An)gus bij ons wonen. Goh, hoe spannend, een “blind date” met een dier dat je enkel kende van wat foto’s en video’s, en waarvoor je blind moet vertrouwen op wat de asielmedewerkers vertellen. Niks kennismaking om te zien of het klikt, geen wandeling met de andere hond in het gezin,... Maar we hebben het ons nog niet beklaagd! Gus is een “plaatje”, op alle gebied. Na de eerste dagen diepe rust om te bekomen, is hij ontwaakt en zien we zijn voorname persoonlijkheid stilaan tevoorschijn komen. Hij kan lekker gek spelen, maar ook heel rustig zijn, gaat mooi zijn mandje in als het bedtijd is, doet niets in huis 's nachts, geen tekenen van verlatingsangst of overdreven geblaf, houdt van autoritjes, heeft zijn favoriete speeltjes, is galant tegenover onze senior, neemt snoepjes zo zachtjes aan,… We zijn de asielmedewerkers enorm erkentelijk voor zijn opvoeding en begeleiding. De eerste wandeling was een verrassing in vergelijking met mijn vorige (geadopteerde) staffies, die aanvankelijk met mij aan de haal gingen alsof ik een lappenpop was. Ik was voorbereid op een “gevecht” met Gus en de omgeving, maar Gus wandelt zo netjes en rustig, niet te geloven. Hij is lief voor iedereen. Behalve voor de kat... maar die staat ver boven dat wilde geblaf en weet zich tijdig uit de voeten te maken! ๐
Wij zouden het iedereen kunnen aanbevelen : een oudere, wat
grotere hond zoals Gus (stafford (mix)) verdient nog alle kansen op een aantal
mooie jaren. Vele groetjes en bedankt aan alle medewerkers !"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten