Damira (8 j) zat in een vreselijk dodenstation, waar ze enorm veel heeft afgezien. Ze was niet te benaderen, ze beet en verwittigde dat ze geen aanraking wenste, van niemand. Haar rugzakje heeft ze mee, wat er in steekt zullen we nooit weten, maar ze is een gekwetst zieltje. Het zal zeer moeilijk worden om adoptanten te vinden die haar een kans geven. Zij durft happen, bijten, en laat haar tandjes zien. Met andere honden is zij echter zeer sociaal. Het is een prachtig hondje om te zien, en een fijn Bodeguerootje maar ze is een projectje.
Ze kent de goede kant van de mens niet en laat dat ook duidelijk merken. In ons rescue center proberen wij een verschil te maken, en stilaan kijkt ze minder boos, maar we hebben nog een lange weg te gaan.
Welke ervaren hondenvriend timmert mee aan deze moeilijke weg?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten