Je kwam aan op Schiphol. 16 oktober 2014, mijn verjaardag. Je stond helemaal te trillen. We zijn toen apart gaan zitten, even buiten de drukte. Vanaf dat moment waren we vriendjes.
Je wende snel. En je had
karakter. Nat worden vond je helemaal niets. Toch hebben we je geleerd je
zwemangst te overwinnen. Een hond van de klok was je ook: je kwam ons altijd
waarschuwen als het 11.50 uur was: het tijdstip waarop jij je Dentastick wilde
hebben. Of als het 17.30 was: dan moesten we lopen en daarna was het etenstijd.
Je had een ingebouwde wekker. En je was een gentleman hond.
Later kwam je broertje
Zorro erbij. Dat was wennen in het begin. Hij bleek meer een straatvechtertje
te zijn. Jullie karakters hebben tot menig conflict geleid. Maar als puntje bij
paaltje kwam waren jullie toch ook zeer aan elkaar gehecht.
Wanneer je je niet lekker
voelde kwam je ’s nachts heel voorzichtig mij wakker maken. Bijna je
verontschuldigend. In de tijd dat je bij ons was moest je een paar kleine
operaties ondergaan. Stoรฏcijns bleef je daar onder, alsof er niets aan de hand
was. Alleen toen je met een kap moest lopen had je even de pest in.
Drie weken geleden werd
je ’s nachts niet lekker. Ik ben met je naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek
dat er vocht om je hartje zat. Dat is weggehaald, maar ik kreeg de mededeling
dat er toch een slechte prognose was. Afgelopen vrijdag kwam ik thuis en zag
direct dat het niet goed met je ging. Direct naar de dierenarts dus. Daar zakte
je in elkaar. We konden niet anders dan je verlossen van je benauwdheid, die
niet meer over zou gaan.
Lucky, je was het mooiste
verjaardagscadeau ooit! Dank je wel. Rust zacht.
Rob de Vries
Geen opmerkingen:
Een reactie posten