Hieronder de link naar een filmpje van de honden in Alcegiras, er zitten ertussen ook wat foto's van de Refugio!
Klik hier om ze te bekijken.
woensdag 31 mei 2017
Nagekomen foto's aankomst Luc.
Graag geven we nog een samenvatting van onze held Luc en zijn geweldige medewerker Danny!Ze hebben het samen gered, 17 dagen lang heeft Luc gefietst, met zijn begeleider Danny, die hem op de voet volgde met de grote bus… Danny, hij had voor het eerst in zijn leven buiten België gereden… Zonder zijn geliefde vrouwtje Diane, die hem als verrassing opwachtte aan de poort van de refugio!! Tranen schoten hen te kort toen ze de parking van onze Refugio ACE/SHIN op reden… Euforie, trots, de stress die van hun schouders viel… Wat een inspanningen, wat een ongelooflijke prestatie van Luc, onze fietser die een idee had en dit lanceerde!! 17 dagen lang hebben ze alles op alles gezet om dit te bereiken, een opbrengst van 11.000 Euro! Alstublieft!! Dank aan Luc en zijn vrouwtje Joske, Danny en zijn vrouwtje Diane, dank aan onze PR België Els, dank aan iedereen die deel uit maakte van dit prachtige project! Dank aan alle sponsoren!! Dank aan iedereen!! Het geld gaan we gebruiken voor de inrichting van onze nieuwe kliniek, heel veel hondjes zullen hier beter van worden, wees daar maar zeker van!!Met hartverwarmende groetjes,
Fabienne, Ton, en alle mensen van ACE-SHIN
De volgorde kan zo af en toe niet kloppen, heb mijn best gedaan maar was soms lastig te beoordelen.
Wil je de foto's bekijken klik dan hier.
Hoe gaat het verder met Sei (nu Flynn)
Even weer een
update.
Het is op de dag af
(31 mei) twee jaar geleden dat we Sei (nu Flynn) mochten ophalen vanaf
Schiphol.
Flynn is echt een
Engelse Setter met een hart van goud.
Het gaat hartstikke
goed met onze stuiterbal.
Op de foto’s kan je
zien hoe hij was en hoe hij nu is. Vol in het haar.
Flynn
is een hond die ruimte nodig heeft zowel in huis als bij het uitlaten. Loslopen
kan, maar dan neemt hij afstand van ons, maar hij houdt ons wel in de gaten en
dat is des Setter eigen. Het is en blijft een jachthond.
Heel
sociaal naar mensen en andere honden toe. Mijn man neemt hem regelmatig mee
naast de fiets, gaan bij ons in de buurt naar een wandelgebied met water en gaan
regelmatig naar de hondenspeeltuin waar hij naar hartelust met andere honden kan
spelen. Je merkt aan Flynn dat hij de grenzen (taal) kent van andere honden, dat
merk je bij veel adoptiehonden die op straat hebben
geleefd.
Met
het alleen kunnen zijn heeft Flynn veel moeite mee gehad, maar we hebben het
idee dat hij wat rustiger is geworden het alleen zijn ook beter
gaat.
Nu
zijn we twee jaar verder en inmiddels is er een tweede Setter bijgekomen, een
teefje uit Griekenland, wel via een andere organisatie omdat we graag weer een Setter wilden hebben.
Het
heeft tussen Flynn en Benthe vanaf het begin goed geklikt.
We
hebben geen moment spijt gehad dat we weer aan de honden zijn begonnen en dan
ook nog adoptiehonden.
Met
vriendelijke groet,
Tineke
Kempen
Aankomst Schiphol 30 mei.
Chico en Jolly kwamen heel rustig uit de kennels. Na even om zich heen gekeken te hebben gingen ze alle twee met hun lieve adoptanten mee!
dinsdag 30 mei 2017
Gemma,...stilaan krabbelt ze op,...
Gemma werd voor dood achter gelaten nadat ze onder een doek ontdekt werd door "Gemma" haar reddende engel....De eerste weken vocht Gemma voor haar leven door de dehydratie en ontstekingen, verwaarlozing...
Nooit zullen we weten wat er juist gebeurd is maar Gemma was bijna dood....Het mag een waar mirakel heten dat ze het gered heeft deze enorme lieverd.... Gemma is een verlegen type, een mooie Podenco Ibicenco....ze geeft zich eens ze je kent...het is een bang maar lief en goed hondje....
Gemma is nog steeds herstellende van haar avontuur .....stilaan komt ze dankbaar los...
Nooit zullen we weten wat er juist gebeurd is maar Gemma was bijna dood....Het mag een waar mirakel heten dat ze het gered heeft deze enorme lieverd.... Gemma is een verlegen type, een mooie Podenco Ibicenco....ze geeft zich eens ze je kent...het is een bang maar lief en goed hondje....
Gemma is nog steeds herstellende van haar avontuur .....stilaan komt ze dankbaar los...
Gemma staat nog ter adoptie niet op de site.
LUC AANGEKOMEN !!!!!!
Beste allemaal! Onze helden zijn aangekomen! Luk heeft het gered samen met zijn vriend begeleider Danny!! ...wat een geweldige prestatie en wat een fantastische opbrengst...€11.000 hebben zij ingezameld met deze monstertocht. Woorden schieten tekort...heel erg bedankt!!!!
Ook aan de sponsoren heel erg bedankt!
Ook aan de sponsoren heel erg bedankt!
DAG 15 : 28/5/2017
De nacht bracht voor het Cycling team helaas geen goede soelaas deze nacht. Waarschijnlijk begint het slapen op een luchtmatras in een camionette de nodige vermoeidheid mee te brengen, ook de spanning van het einde dat in zicht komt is een mogelijke "mogelijke "nachtverstoorder". 💤💤💤😴😴😴
Vandaag wordt alvast koers gezet naar Venta de Cardena. Gelukkig brengt de zondag meer dat er nog minder verkeer is dan normaal op de spaanse wegen en kan onze karavaan snel door naar Villa del Rio. Onderweg rijdt men tussen de prachtige oleanders, waar beide heren heerlijk van kunnen genieten. Ook de olijfvelden glijden aan hen voorbij en dit schouwspel blijft zo tot op het einde van de rit. Miljoenen olijfbomen, 100km lang aan beide zijden van de weg.
Vaak zijn de wegen wel in erbarmelijke staat en vooral bergaf is het dan opletten geblazen. Al gauw blijkt dat de rit van vandaag makkelijker ingeschat werd. Gezien het constant dalen en stijgen, is het moeilijk in cadans te raken, in tegenstelling tot in de Pyreneeen, welke hoger waren maar veel gestager omhoog liepen.
Toch wordt er alles aan gedaan om in Espejo te geraken en om zo een dikke 100km voor te geraken op het rittenschema. 💪💪
Hierin wordt geslaagd, maar de vermoeidheid begint te wegen na 2400km.
Een Engelsman die met ons Cycling team kennismaakt op de camping, ziet het fietstenue ,en spreek Luc aan. Hij heeft een prachtige hond, een labrador bij zich. Wanneer hij de toelichting krijgt waar onze tocht voor staat sponsort deze brave ziel meteen €20, wat toch weerom een fijn gevoel oplevert.
Het einde nadert en het wordt een beetje emotioneel. Zolang is hier naartoe geleefd, een trip met vallen en opstaan, euforie en afzien liepen hand in hand tijdens de afgelopen 15 dagen. Maar het was de moeite waard. Luc zijn droom werd aan een doel gekoppeld, wat het nog veel mooier en intenser maakt. Morgen wordt als de eigenlijke laatste rit gezien en dinsdag is het feest. De laatste 60km !!! Pure euforie en overwinning voor beiden, ....dat wordt suuuuper !!!
Vaak zijn de wegen wel in erbarmelijke staat en vooral bergaf is het dan opletten geblazen. Al gauw blijkt dat de rit van vandaag makkelijker ingeschat werd. Gezien het constant dalen en stijgen, is het moeilijk in cadans te raken, in tegenstelling tot in de Pyreneeen, welke hoger waren maar veel gestager omhoog liepen.
Toch wordt er alles aan gedaan om in Espejo te geraken en om zo een dikke 100km voor te geraken op het rittenschema. 💪💪
Hierin wordt geslaagd, maar de vermoeidheid begint te wegen na 2400km.
Een Engelsman die met ons Cycling team kennismaakt op de camping, ziet het fietstenue ,en spreek Luc aan. Hij heeft een prachtige hond, een labrador bij zich. Wanneer hij de toelichting krijgt waar onze tocht voor staat sponsort deze brave ziel meteen €20, wat toch weerom een fijn gevoel oplevert.
Het einde nadert en het wordt een beetje emotioneel. Zolang is hier naartoe geleefd, een trip met vallen en opstaan, euforie en afzien liepen hand in hand tijdens de afgelopen 15 dagen. Maar het was de moeite waard. Luc zijn droom werd aan een doel gekoppeld, wat het nog veel mooier en intenser maakt. Morgen wordt als de eigenlijke laatste rit gezien en dinsdag is het feest. De laatste 60km !!! Pure euforie en overwinning voor beiden, ....dat wordt suuuuper !!!
Beste mensen, dank, dank,aan alle sponsors. Iedereen dit meehielp heeft dit tot een succes gemaakt.
BEDANKT IEDEREEN!!!!!!!.
BEDANKT IEDEREEN!!!!!!!.
DAG 14 : 27/05/2017
Waar gisteravond de remmen werden dichtgeknepen, in het dorpje Estremera, vangt vandaag de rit opnieuw aan. Een tiental kilometer na de start biedt zich reeds een hellinkje aan om beklommen te worden en meteen bovengekomen draait de provincieweg naar Toledo. 💃💃💃
En dan gebeurt het "liefst niet te gebeuren !". Tijdens een schakeling vooraan op de derailleir van de kleine plaat naar de grote breekt iets af.....😡😱
De voorderailleur, dit is het apparaatje dat er voor zorgt dat de ketting van het kleine tandwiel naar het grote gaat, blijkt stuk te zijn. De nodige woorden met alle heiligen en niet-heiligen en een grote vloek gonst over de bergen... Een fietsenmaker zoeken is nu dringend de boodschap of zelf trachten te repareren ??!! Gelukkig is de materialenkoffer in de buurt (dank u Danny), wordt de juiste schroef gevonden, na enig zoekwerk en lukt de herstelling in betrekkelijk weinig verloren tijd. Na een 15 tal minuten wordt opnieuw het open pad gekozen en gaat de dag zijn gangetje verder richting Santa Cruz de la Souza. 🌅
Hier komt nog snel een kleinere beklimming die moeilijkheidsgraad van de dag doen toenemen, maar verder rijdt men hier de ganse tijd vlak terrein. Het zijn eindeloze kilometers lange rechte wegen, glooiend door de velden, weliswaar met een stevige zuidwesten wind, waar weinig omzeggens geen hinder van ondervonden wordt.
Eens Sta Cruz bereikt, stroomt de weg als het ware verder in richting van Villacanas. Het landschap in Toledo lijkt iets minder uitgesproken mooi en derhalve wordt besloten verder te rijden naar Moral de Calatrava. Zodoende is etappe 1 van morgen reeds op zak en brengt dit een extra comfortzone voor de laatste dagen. UIteindelijk wegen de laatste loodjes het zwaarst en dat is tijdens deze hele 17 daagse beproeving niet anders. De hitte wordt redelijk goed verdragen, bij zo'n 36°C, maar geeft toch enkele ongemakken zoals gesprongen en droge lippen, tot lichte blaren en dit ondanks de bescherming. 🌞☀
Bij het stopzetten van deze dag klokt de teller 205 km en geeft dit reeds een voorsprong van 50 km op het totale schema. Het eindtotaal aan kilometers tot op heden komt hiermee op ongeveer 2200. Duidelijk dat het vooropgestelde aantal kilometers van 2182 km bij aanvang ruim gaat overschreden worden
Maar hoe gaat het met de heren, horen we jullie denken? Met de woorden van Johan Verminnen, zingen ze samen : "´K voel me goed, ik voel me goed, ik heb de kriebels in mijn bloed!" Het team is in Andalousia!!!!!! 💃☀🍊
En dan gebeurt het "liefst niet te gebeuren !". Tijdens een schakeling vooraan op de derailleir van de kleine plaat naar de grote breekt iets af.....😡😱
De voorderailleur, dit is het apparaatje dat er voor zorgt dat de ketting van het kleine tandwiel naar het grote gaat, blijkt stuk te zijn. De nodige woorden met alle heiligen en niet-heiligen en een grote vloek gonst over de bergen... Een fietsenmaker zoeken is nu dringend de boodschap of zelf trachten te repareren ??!! Gelukkig is de materialenkoffer in de buurt (dank u Danny), wordt de juiste schroef gevonden, na enig zoekwerk en lukt de herstelling in betrekkelijk weinig verloren tijd. Na een 15 tal minuten wordt opnieuw het open pad gekozen en gaat de dag zijn gangetje verder richting Santa Cruz de la Souza. 🌅
Hier komt nog snel een kleinere beklimming die moeilijkheidsgraad van de dag doen toenemen, maar verder rijdt men hier de ganse tijd vlak terrein. Het zijn eindeloze kilometers lange rechte wegen, glooiend door de velden, weliswaar met een stevige zuidwesten wind, waar weinig omzeggens geen hinder van ondervonden wordt.
Eens Sta Cruz bereikt, stroomt de weg als het ware verder in richting van Villacanas. Het landschap in Toledo lijkt iets minder uitgesproken mooi en derhalve wordt besloten verder te rijden naar Moral de Calatrava. Zodoende is etappe 1 van morgen reeds op zak en brengt dit een extra comfortzone voor de laatste dagen. UIteindelijk wegen de laatste loodjes het zwaarst en dat is tijdens deze hele 17 daagse beproeving niet anders. De hitte wordt redelijk goed verdragen, bij zo'n 36°C, maar geeft toch enkele ongemakken zoals gesprongen en droge lippen, tot lichte blaren en dit ondanks de bescherming. 🌞☀
Bij het stopzetten van deze dag klokt de teller 205 km en geeft dit reeds een voorsprong van 50 km op het totale schema. Het eindtotaal aan kilometers tot op heden komt hiermee op ongeveer 2200. Duidelijk dat het vooropgestelde aantal kilometers van 2182 km bij aanvang ruim gaat overschreden worden
Maar hoe gaat het met de heren, horen we jullie denken? Met de woorden van Johan Verminnen, zingen ze samen : "´K voel me goed, ik voel me goed, ik heb de kriebels in mijn bloed!" Het team is in Andalousia!!!!!! 💃☀🍊
Abonneren op:
Posts (Atom)