Vion ( nu Dobey)

Het gaat heel goed met Vion.

Ik stuur jullie een foto van ons gezinnetje waar Vion ( nu Dobey) een hele belangrijke plek in neemt. Wij zijn meer dan blij met hem.

Mvg. Lianne Craenen

 

Maxima, PASTOR CATALAN met pedigree

Maxima werd gekocht als zijnde een prachtige kleine krullenbol, blond bolleke, een heerlijk klein ding, en de kinderen waren er reuze blij mee. Ze is een pedigree pastor Catalan. 

Ze groeide echter te vlug en werd te groot, te gek, te uitbundig, te van dit en te van dat.

Kortom,  ze was niet langer de kleine blonde krullenbol, maar een blok aan het been van de familie die haar eens zo koesterden voor hun kinderen.

De kinderen hun interesse was stilaan verloren gegaan met de gemiste opvoeding van hoe je een viervoeter zijn leven lang verzorgen moet en hoe je een echte vriend nooit in de steek laat.

Samen met mama en papa brachten ze hem naar het eindstation. Daarvan werd hij naar ons gebracht door een vrijwilliger die ons op de luchthaven de hond over gaf. 

Maxima was de vriendelijkheid zelf, met groot, met klein, was uiteraard erg bang van haar nieuwe omgeving en kroop zowat op je toen ze de vele andere hondjes zag. Ze is een vrolijke energieke hond, groot en mooi om zien, maar vooral een gouden karakter, een aanhankelijke en brave ziel,...een grote gezellige blonde krullenbol. Zeker weten.

 

Fabienne

 

 

Verlatingsangst onderzoek, goede mailadres

Een hond die continu blaft en huilt, het huis sloopt of plast en poept in de woning wanneer hij alleen wordt gelaten? Het departement “dier in wetenschap en maatschappij” van de faculteit Dierengeneeskunde van Universiteit Utrecht doet onderzoek naar honden met verlatingsangst. Dieren ouder dan 11 maanden die hiervoor niet op medicatie staan, kunnen vanaf januari worden aangemeld via welzijnhond@uu.nl Deelname inclusief gedragsonderzoek, is gratis.

En hier is een link met meer info over het onderzoek:

http://www.uu.nl/faculty/veterinarymedicine/NL/Actueel/nieuwsfaculteit/Pages/Verlatingsangst.aspx

Trouwens wij zoeken ook 'controle' honden, i.e. honden die zijn gezond en hebben helemaal geen teken van gedragsproblemen zoals verlatingsangst (of angst, agressie, etc), die willen meedoen aan het onderzoek.

Met vriendelijke groeten,

Alessia Ortolani

Mocht iemand besluiten deel te nemen aan het onderzoek, laat het ons dan even weten via nazorgnederland@ace-charity.org

Heb je een beetje eten voor me?

Heb je een beetje eten voor mij?, vroeg het kleine ventje.

Een kleine jongen van een jaar of zes kwam een beetje eten vragen voor een hond dat al enkele weken rond slenterde in zijn buurt. Hij wilde niet dat ze naar het dodingstation ging. De hond volgde het jongetje al weken, liep achter zijn fiets aan en stilaan hield hij van de hond, maar hij mocht haar niet mee naar huis nemen van zijn ouders. Hij moest een oplossing voor haar vinden. 

Hij had hier en daar eten kunnen vinden maar nu zat had hij niets meer en kwam dus bij ons terecht. Toen we de hond binnen kregen zagen we dat het een fokteefje was die al heel wat puppy's had geleverd. Het  was een Staff. De zachte lieve hond stond wat huiverig naast de kleine jongen, met tranen in zijn oogjes gaf hij de hond aan ons over. 

We beloofden hem goed voor zijn hondje te zorgen en zeker nooit in te slapen, maar een goede baas voor haar te vinden. Hij wilde graag hebben dat we haar KALINKA noemen.  "kunt U aub goed voor haar zorgen, ze is zo lief,...ik wilde zo graag dat ik haar mocht houden". 

Het jongetje ging weg met tranen in zijn ogen, op zijn fiets. En zo kwam KALINKA bij ons terecht. 

Je kan zien dat deze hond een zwaar leven heeft gehad, haar borstjes hangen met duidelijk tekenen van vele vele pupjes die ze keer op keer moest baren. Ze is erg onderdanig, op het ogenblik bang, maar toch blij met wat lieve woorden en een knuffel. We gaan zeker ons best doen voor deze lieve dame, want het is een schat van een Staff. 

 

Fabienne

 

Peque is bij ons,het is hem gelukt!

Peque is bij ons, hij is gered, de foto's met tralies zijn nog in het dodingstation van CADIZ, de anderen zijn bij aankomst in de refugio genomen, nog duidelijk van zijn melk, nog niet beseffend dat de hel over is, hij leeft, hij is bij ons, bedankt aan alle mensen die met hem mee leefden, 

we werken nu aan zijn toekomst, en wachten op dat ene baasje dat hem schandalig gaat verwennen,...

POR FAVOR NO AVISAN DE CUANDO SON LOS SACRIFICIOS...

 

CUALQUIER DIA CUALQUIER MOMENTO CUALQUIER MINUTO PUEDE SER SU ULTIMO ALIENTO....

 

POR FAVOR AYUDANOS

 

 

NO HAY DERECHO 

  Peque nog in het dodingstation van CADIZ.... zijn dagen waren geteld als zovele anderen,...

 

  Deze zijn zijn eerste stapjes bij ACE SHIN,...

 

Sfeerfoto's 26 november

DANNA, haar baasje kreeg kanker...

Danna heeft een heel lief baasje die haar een leven lang liefde beloofde, zekerheid en nooit meer verlaten zijn. Maar haar baasje werd plots ernstig ziek kreeg kanker, ging naar de kliniek en liet DANNA bij een vriend. Na de operaties, de bestralingen, de chemo mocht ze naar huis en het eerste dat ze deed was naar haar hondje gaan. En toen zag ze dat haar hondje hier niet verzorgd werd en eigenlijk aan haar lot was overgelaten.

Toen bracht het zieke vrouwtje het hondje naar ons, de bescherming moest verzekerd zijn, en dat hebben we ook gedaan en beloofd.

De kanker is door gegaan, heeft zijn onverbiddelijke intrede gedaan en baasje moet weer opgenomen worden. Ze moet, ze kan niet anders dan DANNA aan iemand anders overlaten. Ze is er kapot van en schaamt zich diep, maar het leven heeft een andere wending genomen, onverbiddelijk en hard. 

DANNA haar wereld is in elkaar gestort, samen met dat van haar baasje, maar voor kleine DANNA is er hoop, voor haar baasje niet meer. 

5 jaar lang was zij het prinsesje. Vandaag een restje van het nog te korte leven.

Een belofte is gemaakt.

 

Fabienne

 

Algeciras vandaag 25 nov. enkele beelden.

Refugio Algeciras vandaag,...

TAURO,.... een blik van .......

   Juanita werd gevonden op de snelweg, haar oortjes zijn afgesneden, haar blik zegt je zoveel,...de arme stakkerd heeft nog niet veel geluk gekend,....ze kijkt in de verte vanuit haar cel,..en wat nu,...????

 

Een hoopje ellende in de struiken.

Vandaag, zondag, was een dag van gaan en komen van honden. 

Enkele werden afgezet, anderen werden gevonden. We brachten al heel vroeg 

enkele honden naar de luchthaven, op weg naar hun geluk, met pijn in ons hart, 

maar met het geluk van "hun" voor ogen. 

Dit kleine galgootje lag te sterven in het gras van een weide. Iemand heeft het

hondje bij ons afgezet, een hondje dat erg zwak en zo mager is, kon niet meer op zijn 

pootjes staan van te lang ondervoed te zijn, hij wordt nu verzorgd en we hopen zo dat ie het redden mag,..

Kleine witte pàrel, geef nu niet op, je moet vol houden, duimen maar.

Fabienne

 

 

TAURO

Tauro hebben we hem genoemd.

Hij werd vandaag over de poort van de refugio gegooid. Toen een van onze vrijwilligers naar de poort liep, werd er nog een mandje achteraan gegooid ook. Ze zag nog net een man met een blauwe pullover weglopen. Het is toch niet te geloven. Het hondje is oke, maar was helemaal van de kaart van de angst. 

Fabienne

 

Verlatingsangst (artikel in de Telegraaf)

Een hond die continu blaft en huilt, het huis sloopt of plast en poept in de woning wanneer hij alleen wordt gelaten?

Het departement “dier in wetenschap en maatschappij” van de faculteit Dierengeneeskunde van Universiteit Utrecht doet onderzoek naar honden met verlatingsangst.

Dieren ouder dan 11 maanden die hiervoor niet op medicatie staan, kunnen vanaf januari worden aangemeld via welzijn-hond@uu.nl

Deelname, inclusief gedragsonderzoek, is gratis.

Mocht iemand besluiten deel te nemen aan het onderzoek, laat het ons dan even weten via nazorgnederland@ace-charity.org

Zabu

Om mee te beginnen, met Zabu gaat het erg goed!
Zabu is helemaal gewend aan zijn nieuwe thuis en gedraagt zich goed.
In huis is hij rustig, luistert goed naar ons en slaapt veel.
Maar als hij weet dat hij uitgelaten wordt, dan veranderd hij ineens
in een puppy. Hij is dolblij als hij naar buiten kan en vooral in het
bos vindt hij het helemaal geweldig.
Wij gaan 4 keer per dag met Zabu wandelen. Dit komt gemiddeld neer op
2 a 3 uur per dag. Zijn spierkracht is hierdoor ook in korte tijd
behoorlijk toegenomen.
Ook is hij ongeveer 10 kg aangekomen. Hij weegt nu ca. 35 kilo en dit
willen we graag zo houden. Hij ziet er erg goed uit op dit moment.
Zabu is ook echt een knuffelbeer. Hij komt zelf regelmatig met ons
knuffelen en het liefst gaat hij dan op zijn rug liggen, geeft hij ons
zijn pootje en wil hij lekker op zijn buik gekrabbeld worden.

Hij krijgt nog steeds iedere maand zijn medicatie (Trocoxil 95 mg)
voor zijn heupen. Ook dit gaat erg goed. Hij heeft helemaal geen pijn
of last van zijn heupen. Wel zakt hij wel eens door zijn achterpootjes
weg, als hij te enthousiast gerend heeft in het bos. Het gezwel is
operatief verwijderd en dit is voor hem echt een opluchting geweest.
Het gezwel zat namelijk ook aan zijn staart vast, waardoor hij niet
goed kon kwispelen. Daar maakt hij nu optimaal gebruik van. Vooral in het bos vliegt zijn staart door de rondte. Ook is hij toen tegelijkertijd gecastreerd. Toen hij narcose kreeg toegediend, bleek hoe sterk zijn karakter is.
Volgens de dokter zou hij binnen een kwartier van de wereld zijn,
maar echter na 25 minuten was hij nog steeds redelijk alert. Hij wilde niet
toegeven aan de narcose die begon te werken. Na een half uurtje was
hij toch helemaal weg en kon hij geopereerd worden. Na de operatie
wilde hij alweer meteen wandelen en had ook weer trek. Dit in
tegenstelling tot wat de arts ons vertelde. Volgens de arts zou hij
niet willen wandelen, geen honger hebben, spierpijn hebben etc. De
volgende dag was al helemaal niet meer te merken dat hij geopereerd
was. Hij heeft nergens last van gehad en heeft helemaal geen pijn
gehad.

Wij zijn heel blij met Zabu en wij merken ook dat hij ons dankbaar is.
Wij hopen dat hij nog een aantal jaren bij ons kan blijven (ondanks
zijn leeftijd).

Groetjes,

Eileen Cloudt

Oude podenca baart pups naast flat gebouw......

Een oude afgedankte zwangere Podenco zwierf al dagen rond in een kleine urbanisatie in Algeciras.

Plots zagen de mensen haar niet meer want ze had haar puppy's gebaard achter een oud stuk houtconstructie vlak naast een groot flatgebouw. Ze zocht her en der in de vuilbakken om te kunnen blijven overleven. Eigenlijk kon ze al lang niet meer, haar hele leventje was zij een productie element en baarde keer op keer, telkens als ze loops was. Nu ze oud en niet meer bruikbaar was,  werd ze niet meer gewenst door haar jager. Zij en haar 7 pupjes zijn nu bij ons. Ze is veilig, misschien voor de eerste keer in haar leven. Ook als is ze weer een bezorgde moeder, ondanks haar zware leven dat ze had, het is aan dood brave ziel. Wie kan deze oude mama nog een gelukkige oude dag bezorgen.

Fabienne

 

Yuca is mijn naam.....

Hieronder een leuk filmpje met foto's van Yuca.

Laatste studentes naar de luchthaven.

Vandaag 18 november hebben we de laatste studentes

naar de luchthaven gebracht.

Heel hartelijk bedankt voor het vele werk dat jullie verzet hebben voor onze honden!!

Fluffy en Beauty aangekomen in Nederland.

Dankzij Hans Smit zijn op 15 november weer 2 hondjes bij hun nieuwe baasjes aangekomen.

Helaas heb ik alleen 2 foto's van Fluffy ontvangen omdat er geen goede foto van Beauty gemaakt was, maar ik heb even een foto uit de database gehaald om te laten zien wie Beauty is en volgens mij doet ze haar naam eer aan.

Fluffy in de reistas

Fluffy heerlijk op schoot bij haar baasje

Dit is Beauty nog in Spanje.

Liselotje, duimen dat ze mag leven,...

Klein Liselotje was ten dode opgeschreven, ze werd door ons op het nippertje mee genomen, een dag langer en ze zou er niet meer zijn geweest,... ze had hoge koorts en hoest zwaar, ligt nu op de quarantaine, in de kliniek,...we duimen dat ze het mag halen, zo een schatje dat ze is,...

Klik hier voor het filmpje.

Nena, een grote dame met een klein hartje,...

Een van onze vele Mastin Espanol die we redden was Nena. Ze had hier in Spanje alleen de ketting leren kennen in de binnenlanden van Spanje. Had vele puppy's gebaard en toen werd ze als gewoonte  naar het dodingstation gebracht. Ze was voor haar baas opgebruikt en een van haar eigen puppy's zal haar hebben vervangen aan diezelfde ketting.En zo gaat het hier generaties door. De normaalste zaak van de Spaanse leefwijze,  gedachten, mentaliteit. 

Maar Nena kwam bij ons terecht. Een bange hond de eerste dagen. Toch ontwikkelde ze zich vlug tot een flodder van de bovenste rang. Ze was graad en graadmager, was zwak maar het ging allemaal de goede richting op, met ups and downs. Eerst kwam ze terecht in een familie die haar totaal niet begrepen, wat heel erg jammer was, maar uiteindelijk

ging ze naar de juiste baasjes en is vandaag de meest verwende en beminde hond in huis. Ze weegt 61 kg, is een droom met groot en klein, aanvaard elk kind of vriend in huis,  is een droom van een hond. 

Toch wil ik erop wijzen dat  mensen, voor ze adopteren, toch eerst moeten nadenken want een grote dame als deze neemt een plaats in en is er heel erg aanwezig, hebben net zoveel liefde en aandacht nodig als een klein prutske, en dat vergeten mensen vaak. Nena had een slechte start in het leven, had geen geluk, maar vond nu haar gouden mand en haar nieuwe familie is apetrots op hun "Nena" en  willen ze voor geen goud meer kwijt !!!

 

 

Kamiel 32cm 4kg 2 jaar, daar zat ie dan,...

Kamiel, zat in een hoekje van een van de kooien in het

dodingstation van Cartama. 

Amper 4 kg, 32 cm en net een jaartje of twee, daar zat hij dan, opgegeven. Toen ik hem in mijn armen nam ontspande hij zich en wist zo goed dat het nu goed zat. Klein ventje, ben blij dat ik hem gered heb. Als hij nu nog goed door alles heenkomt kan hier iemand een super hondje aan hebben, want het is echt een apart lief ding.

Fabienne

Vakantie Valkenburg

Hier even een foto van mijn eerste vakantie. Een tijdje in de auto gezeten, maar dan ga ik altijd lekker slapen. In een huisje gelogeerd, met veel konijnen om ons heen. Dat was spannend. Ook het hertenkamp vond ik wel raar.  Zeker in het donker. We hebben daar in de bossen gerend en 1 dag zijn we met de stoomtrein meegereden. Een hele klus om erin te komen, want ik kan nog hoog, heeeel hoog springen maar m'n maatje is al 11 jaar en die had er meer moeite mee. Gelukkig kwam op de terugweg een man met 'n pet en die deed de loopplank voor ons aan de trein. Gelukkig stond er speciaal voor ons water klaar. Veel plezier gehad en veel nieuwe dingen ontdekt.

Groetjes Dolce(eerst Dulce) en Sika, en ons baasje.

Onze Waterput werd vandaag geboord,.... boring pozo

Gisteren was het dan eindelijk zover. Ons project om de put te boren werd goedgekeurd, het heeft wel op zich laten wachten. maar gisteren stonden ze met man en macht klaar om onze put te beginnen boren. Het was een indrukwekkende gebeurtenis, en een helse onderneming maar het is zover. Onze hondjes krijgen hun waterput die 122 meter diep werd geboord.

De volgende dagen, misschien weken, zal er aan worden verder gewerkt, want nu moet de pomp, de elektriciteit, de sturing etc nog worden aangebracht, maar het is er dus toch van gekomen, beter laat dan nooit.

Jammer genoeg werden we door de politie aangemaand omdat we zogezegd nog een extra vergunning nodig hebben, 

dat was weer een domper op ons enthousiasme, daar moeten we nu weer voor naar de gemeente, en dat zullen we dus ook doen, maar na drie maanden wachten, en na een grote stempel op een groot papier, dachten we dat alles nu op rolletjes zou lopen,maar dan zou het Spanje niet zijn.

Graag willen we nogmaals langs deze weg alle mensen bedanken die ons steunden, meeleefden en zich inzette in de

hel van een zomer die we doorstonden.

Groetjes Fabienne

 

 

Sfeerfoto's 15 november '12