In memoriam Kira

Het valt me erg zwaar om voor de 2e keer dit jaar een bericht te schrijven over het overlijden van 1 van mijn shin-hondjes.

Kira kreeg nog geen 2 maanden geleden plots een dikke bobbel in haar nek. Al snel kwamen er nog veel bobbels bij.  Na onderzoek en bezoek aan oncoloog bleek het om zeer agressieve sarcoma's te gaan.  Ik heb op vrijdag 9/08 samen met hondjes Chiquito en Valentina afscheid van haar moeten nemen.

 

Ze werd 9,5 jaar en ons verhaal samen was nog lang niet klaar.

Mijn lieve, enthousiaste, altijd vrolijke Kira. Ik zie haar nog uit de bench springen op de luchthaven. Ze was superblij en begroette iedereen. Ze leek te zeggen: hallo wereld, hier ben ik.

Ze was meteen vriendjes met mastin Luna (shin: Dada) die eerder dit jaar overleed. Luna was minder enthousiast want die vervelende herder blafte graag vlak bij haar oor en wilde spelen. Maar het is toch goed gekomen tussen die 2.

Elk bezoek werd vrolijk begroet en kreeg lekjes. Zo blij was Kira.

Door Shin werd ze beschreven als een kruising herder maar dat had Kia zo niet begrepen. Ze voelde zich een rasechte border collie, een werkhond. En dat hebben mijn 2 paarden geweten. Kira had zich nl gespecialiseerd in het hoeden van paarden, schapen vond ze niet interessant. Ik heb gelukkig 2 zeer brave en geduldige paarden.

Kira was zo'n trouwe lieve hond die goed luisterde en dol was op haar roedel. 

Valentina is heel dicht bij Kira gebleven als ze naar de regenboog vertrok.

 En Chiquito zat een beetje verder op de vensterbank. Hij is meer introvert, maar ook hij was er om zijn grote zus naar de regenboog te laten gaan.

 

Dag lieve Kira, je was een fantastische hond.