Ze konden hem niet langer gelukkig maken, noch in huis hebben, noch verzorgen, noch verdragen, noch aandacht geven. Vergezeld door de gebruikelijke krokodillentranen wandelde ze weg, dat individu dat we nakeken tot het een kleine stip werd. Daar sta je dan met een huishondje van 10 jaar aan je zijde, en die het allemaal niet snapt, kwijlt van angst en steeds nerveuzer wordt. We zagen onmiddellijk dat dit niet makkelijk zou worden. We kregen nog de mooie foto's in de zetel doorgestuurd, “ze hoopte dat alles goed ging”.
Tito wilde de eerste dagen niet eten en niet drinken, eens het besef kwam dat zijn baasje niet meer zou terugkomen liet hij zich helemaal gaan. Het hondje was in volle paniek en in stond doodsangsten uit. We brachten hem naar de kapper want hij had de laatste tijd ook geen verzorging gehad.
Deze lieverd is een hondje voor iets oudere mensen die hem graag heel de dag gezellig bij hen houden, hem knuffelen, meenemen op een wandeling of samen een terrasje doen. Tito is enorm aanhankelijk en lief, is een huis en een tuin gewend, kinderen gewend en ook andere hondjes zijn geen probleem.
Wie staat er voor hem op?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten