Hij
kwam binnen samen met een aantal andere hondjes, maar hij was een zielig hoopje
ellende, letterlijk en figuurlijk. Iedereen die binnen kwam was direct
geïnteresseerd, een mini Yorkietje van 4 kg, een lief karakter, een mooi
hondje, maar eens ze vernamen dat hij al 10 jaar oud is ging de interesse zo
naar beneden. Hij was ook erg zwak en heeft allerlei onderliggende kwaaltjes
die we moeten onderzoeken. Toen was hun interesse helemaal verdwenen.
Pascal hebben we hem gedoopt, want zijn naam hielden we niet, hij krijgt een nieuwe start. Zijn huid was heel slecht, zijn tandjes een waar kerkhof, zijn oogjes niet om aan te zien, en hij zat daar in een hoekje. Zonder enig teken van emotie, hij wou niet eten noch drinken. Hij miste wel degelijk zijn baasje niettegenstaande deze hem zwaar had verwaarloosd en geen medische hulp had geboden wanneer hij deze het meest nodig had. De trouw van dit kleine Yorky heertje reikte heel wat verder dan die van zijn baasje.
Hij wordt nu verder onderzocht en we gaan zien wat we kunnen doen voor deze arme stakkerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten