Als er een dier in ons asiel heen gaat, dan doet dat
voor ons team altijd enorm pijn. We worden er stil, boos en verdrietig van, en
dat zien buitenstaanders niet. Ons werk is enorm emotioneel en als je ziet hoe
deze wereld eruit ziet, dan wordt je erg stil.
Frenchiepanneke werd op straat gedumpt, loslopend tussen alle gevaar en belandde nadien in een dodenstation. Eens bij ons was ze onze Frenchie… Ze had neurologisch problemen, en was een hondje dat enorm geleden had. Ze ging mee in opvang en werd een van onze lievelingen. Ze werd verwend en geliefd, en speelde zelfs fanatiek met haar balletje! Ze toonde geregeld haar typische Bull-karakter tot haar medische problemen het volledig overnamen. Onze kleine meid ging gisteren van ons heen…
Chachy werd gered uit de vuilbak en groeide vervolgens bij ons op. Het duurde lang voor iemand interesse in haar had maar toch leek ze geluk te hebben, de man die wekelijks met haar ging wandelen besloot haar een kans te geven, en Chachy herleefde, voelde zich de Koningin te rijk! Na nog geen week was ze echter terug bij ons, het ging niet. Sindsdien ging het bergaf met haar, ze liet zich gaan, de sterretjes van blijdschap doofden uit, haar Leishmania nam het over nadat zij begon op te geven, hoe hard we ook probeerden… En zo verloren wij haar ook…
Tot slot nog Elias, een mooi klein dingetje op de foto’s die ze ons opgestuurd hadden met de vraag om hulp, maar toen hij bij ons kwam was hij nauwelijks te herkennen. Zwaar verwaarloosd, ziek, vel over been. We konden nauwelijks geloven dat het hetzelfde hondje was. Hij kreeg alle verzorging die we konden geven, maar het was te laat. Op een morgen is hij heen gegaan, tussen zijn lotgenootjes…
Driemaal afscheid nemen op een week tijd… Sommigen
redden het niet, maar blijven voor altijd in ons hart… We hadden hen, net als
de anderen, zo graag gelukkig thuis gezien…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten