Ik mis 'm, mijn zo bijzondere mooie rooie vriend. Ik mis 'm, mijn slapie. Ik mis 'm, mijn heerlijke blèrkont. PJ (geadopteerd van ACE als PK) is niet meer. Kort geleden is hij over de regenboogbrug gegaan, als gevolg van onherstelbaar nierfalen. Hij was nog maar 7,5 jaar.
Wat een bijzondere vriend was hij: mensgericht, altijd in mijn
buurt, ook 's nachts als hij onder de dekens lag te spinnen en te slapen. Hij
kon vanaf dag 1 met alle andere katten, honden, papegaaien, kippen overweg, ik
heb hem nooit lelijk zien doen tegen wie dan ook. Menigmaal heeft hij me een
hoedje laten schrikken, want tjongejonge, wat kon hij klaaglijk en keihard
mauwen. Vocaal soms zo duidelijk aanwezig, dat ik - dag of nacht - halsoverkop
ging kijken of er iets ergs gebeurd was. Gelukkig was dat nooit zo en leek het
er dan elke keer op, of PJ met een grote grijns op zijn snoet mij tevreden uit
zat te lachen.
Zo onverwacht als hij nu gegaan is, zo onverwacht kwam hij ook
bij ons 2 jaar geleden. Als noodopvang wandelde hij zomaar ineens ons huis en
hart binnen. Hij bij ons, wij bij hem, liefde op het eerste gezicht van beide
kanten. Lieve lieve PJ, mooie
bijzondere vriend, wat was het geweldig om jou in mijn leven, mijn hart, mijn
huis te hebben gehad! 
Zo onverwacht als hij mijn huis en hart binnenliep twee jaar geleden, zo onverwacht moest ik hem ook weer missen. Maar in mijn hart zal hij altijd blijven, mijn lieve grote mooie vriend PJ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten