Lucy en de inburgering

Lucy is alweer ruim een jaar onderdeel van ons gezin. We kunnen ons niet meer voorstellen hoe het was zonder haar!

Toen ze bij ons kwam was goed te merken dat ze niet gewend was om in een huis te wonen. Veel dingen vond ze spannend. Maar ze paste zich makkelijk aan en raakte al snel ingeburgerd in ons gezin.
Ze is aanhankelijk, ligt graag op schoot en weet waar haar brokken en lekkere snoepjes te vinden zijn. Ze kan niet praten natuurlijk maar weet feilloos haar wensen aan te geven!

‘s Morgens voor 9 uur uitlaten.. moet dat? Ik hou me slapende.
Ga je op de bank zitten? Ik staar je net zolang aan totdat je zo gaat zitten dat ik op schoot kan liggen.
Wandelen in de regen? Ben je niet goed bij je hoofd? Oren plat, staart naar beneden en heeeeel zielig kijken dan weet je dat ik daar ECHT geen zin in heb.
In alle andere omstandigheden ben ik dol op wandelen en kan ik al heel goed de commando’s opvolgen die ik op twee trainingen geleerd heb. Tenminste… als ik zin heb natuurlijk. Als ik lekkere dingen ruik of katten zie dan gaat dat voor, dat is logisch.
Ik kan zelfs los lopen op een bepaald pad langs het water, lekker snuffelen langs de waterkant en rennen! En dan kom ik heus als ik geroepen word. Mits er een lekker stukje worst tegenover staat natuurlijk. Het vrouwtje denkt dat ze mij dat geleerd heeft en ik laat haar maar in die waan. Maar ik kan dat gewoon van mezelf natuurlijk!
Eten koken? Dan ga ik voor je voeten liggen want dan wil ik ook mijn brokken met een klein beetje paté. En vergeet je de cavia’s niet? Zij fluiten ook om eten, ik ga even bij hun hok staan en jullie aanstaren voor het geval jullie het fluiten niet horen.
‘s Avonds koffie drinken? In deze kast staan de lekkere snoepjes voor mij!
Postbodes en pakketbezorgers? Ik heb een gruwelijke hekel aan hen en blaf net zolang tot ze weggaan. En dat doen ze altijd dus ik hou vol!
‘s Avonds laatste rondje voor het slapen gaan? Wel eerst even de cavia’s welterusten wensen voordat ze in hun nachthok gaan. (En een brokje pikken uit hun etensbak, niet verder vertellen hoor)
Komen de uitwonende kinderen met aanhang op bezoek? Ik blaf en jank van blijdschap en spring omhoog om hen kusjes te geven. En natuurlijk sta ik meteen klaar met mijn touw, mijn favoriete speelgoed. Je komt toch voor mij op bezoek niet waar?

Kortom, wij hebben in dit jaar haar hondentaal geleerd en Lucy vindt dat heel vanzelfsprekend. Het is tenslotte haar huis!!!