Een berichtje van Sergio en Truus

Het is alweer een tijd geleden dat we Truus adopteerden (2020) en daarvoor Sergio (2015). Beiden gered uit een dodingsstation.

Ik dacht, het lijkt me leuk voor jullie om, ook na jaren, weer eens op de hoogte gebracht te worden hoe het ‘jullie’ hondjes vergaat. In het begin van een adoptie is het contact er natuurlijk tussen jullie en de adoptant. Ws horen jullie vaak wanneer een hondje overleden is. Maar hoe gaat het ermee in de tussentijd?

Het zijn intussen oudjes, respectievelijk 14 en 12 jaar. Eigenlijk gaat het best goed met beide kanjers, want dat zijn ze! 

 

Truus moet komende week een gebitsbehandeling ondergaan, onder narcose. Altijd spannend, vooral op deze leeftijd.. Ze heeft een maagklepje dat niet goed functioneert. Daarom kan ze geen hard voedsel verdragen en groeit tandsteen enorm snel. Jammer maar het is niet anders. Het moet verwijderd worden want ze krijgt anders ontstekingen en het is zo slecht voor haar nieren.

Truus is een pittige tante gebleken, mn in het contact met andere honden. Ook heeft ze een ‘rugzakje’, ze schrikt gauw en heeft een trauma als het om haar nek gaat. Ze werd in het dodingsstation over de grond gesleept.. We letten goed op dat Sergio niets tekort komt want de oude dame is graag op de voorgrond. Ze is behoorlijk doof geworden de laatste tijd. Ze loopt alle wandelingen nog mee, zij het op een lager tempo. Dat is niet erg, wij passen onze rondjes op haar aan.

Truus is best helder voor haar leeftijd en vlot, ze maakt een veel jongere indruk. We zijn stapelgek op haar, ze is zo vertrouwd met ons en laat zich graag knuffelen. Het is een lieverd en wil altijd bij ons in de buurt zijn. Ze steelt vaak de show vanwege haar afwijkende blauwe oogje. Daardoor is ze een erg opvallende verschijning.

 

Sergio is ons kleine ventje, we hebben hem al bijna 9 jaar. Het is altijd een bangig hondje gebleven maar is aan de andere kant ook heel stoer. Vooral vanachter het raam blaft hij naar alle honden en katten, haha. Het is altijd een heel gedoe om met hem naar de dierenarts te gaan.. Hij bijt van zich af en is ontzettend beweeglijk. Superbang natuurlijk! Sergio is zeker niet dom, hij heeft zoveel geleerd bij ons en leert nog steeds kleine dingetjes. Hij heeft geen ondervacht en loopt op koude dagen met zijn stoere jas aan. Sergio is een allemansvriend, hij laat zich graag aaien, helemaal wanneer er brokjes in broek-,of jaszakken zitten. Het liefst zou hij de hele dag eten. We houden zijn gewicht in de gaten want hij komt tegenwoordig heel gemakkelijk aan. Jarenlang bleef hij op hetzelfde gewicht en probeerden we er juist wat bij te krijgen. Laatst betrapten we hem met een tros bananen op de trap..

Zijn onderbeet geeft hem een karakteristiek koppie. Veel mensen vinden het ‘lelijk’, wij juist niet!

Sergio is heel graag dichtbij ons, geeft zich vaak helemaal over en valt tijdens het knuffelen op schoot vaak in slaap. Je ziet zijn kleine oogjes zwaar worden en hij snurkt dan heerlijk in onze armen.

Wij boffen met deze huisgenootjes en hopen nog lang van ze te kunnen genieten!

Heel veel groeten van ons.