Mijn buurvrouw, lieve Eline, werd op straat gevonden in haar pyama. Angstig, ze werd achtervolgt.......dacht ze. Het bleek een ander type vijand te zijn, dementie. Geen familie, 90 jaar en haar vrienden overleden. Eenzaam was ze geworden. Ik heb me over haar ontfermd. Dat wil zeggen.........m'n honden hebben voor haar gezorgd. Tijdens haar ziekte werd het praten onmogelijk. Maar Eline kreeg nieuwe vrienden. Vier vrienden, op 16 poten. ACE vriendinnetjes Grietje, Doortje en Millie met ACE hoog bejaarde Abuelo, mix Retriever. Ze werden haar steun, haar anker, haar troost, haar familie. Ze begrepen elkaar als Eline zich verward voelde. Ze knuffelden samen als Eline ziek was. Ze wandelden buiten als Eline de deur niet uit durfde. Voor de hondjes deed ze alles. Ze lachten samen..... de dieren begrepen wat ze nodig had. Ze waren welkom in het tehuis. Lieten zich geduldig op schoot tillen door andere bewoners. Ogen straalden in de gemeenschappelijke ruimte als de hondjes weer op bezoek kwamen. Deze lieve dieren, eerst zelf gered door ACE, konden nu op hun beurt zoveel mensen troost bieden. Op de begrafenis waren ze erbij, Grietje, Doortje en Millie. Het moment was gekomen, we moesten afscheid nemen van Eline. Abuelo was haar al voorgegaan.
Dankjewel
alle vrijwilligers van ACE dat jullie door blijven vechten om deze lieve dieren
voor de dood weg te slepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten