Ze vroegen of we haar konden opnemen, want ze kon niet langer bij hun blijven. Kon ze niet direct herplaatst worden, dat moest toch heel simpel zijn? En daar kwam ze: een lieve, vrolijke, zachtaardige, sociale metgezel. Van de zetel en het bed naar een kille kooi, daar wordt dan niet over nagedacht, en er wordt nooit meer achter gevraagd. Een opgelost probleem voor de mensen die dumpen, voor Truusje ligt dit echter anders.
Ze kan het niet geloven, noch vatten, en blijft kwispelen en hopen tot dit over gaat. Haar trieste oogjes kunnen niet geloven dat ze gedumpt werd… Wie geeft deze (eens) vrolijke lieverd weer kleur aan haar leven?
Informatie over Truusje vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten