Deze al wat oudere jongen, onze Black Boy, werd als kleine Lab aangekocht door een Spaans gezin. De kinderen waren gek met het prachtige zwarte pareltje dat bovendien zelf ook gek was op de kinderen. Maar, zoals zo vaak gebeurt, toen Black Boy begon te puberen en al eens zijn tandjes ergens in wilde zetten, besloot de vrouw des huizes hem te verbannen naar het campo huisje van de familie. De interesse van de kinderen werd alsmaar minder en geen van hen bekommerde zich nog om hem,… Ze negeerden zijn smeekbedes, want ze hadden andere prioriteiten. En zo ging het met deze bijzonder attente, lieve hond van kwaad naar erger,… Hij lag dag en nacht aan een ketting, en langzaamaan werd de vrolijke lieve hond een vergeten ziel ergens in het binnenland, waar geen mens hem hoorde huilen ’s nachts, noch iets van hem af wist.
Op een dag kwam er een nieuwe buurman wonen die de hond aan de ketting opmerkte en ook opmerkte dat er bijna nooit iemand kwam. Oud brood en zijn eigen uitwerpselen omringden de hond, ze kwamen eerst elke week maar ook dat bleef hoe langer hoe meer achterwege,… Op een dag lag Black Boy roerloos op de grond, en toen de buurman dichterbij ging kijken bleek dat hij volledig uitgehongerd en zwak was,… Hij gewoon aan het sterven was van de honger. De man bracht Isabelleke op de hoogte en zij nam deze zwaar verzwakte hond in huis,…
Het duurde maanden voor hij weer een beetje bijkwam, maar stilaan zag hij weer licht in de duisternis,… Stilaan kreeg hij er weer zin in en leerde hij leven tussen de grote groep lotgenootjes die allemaal wachten op dat ene baasje dat hen op een dag hun gouden mandje zal aanbieden,…
Gisteren begon Black Boy plots appelsientjes af te trekken van de bomen in de boomgaard bij Isabel,… Hij legde eentje voor Isabelleke haar voeten en toen ze deze weg gooide, liep hij vrolijk de appelsien achterna en bracht ze weer tot bij haar,… Dit was voor ons allen het keerpunt,… en hier wordt je dan stil van,… Hij heeft er weer zin in,… Onze lieverd heeft zijn gezonde appelsientjes teruggevonden en laat het verleden voor wat het was,… Wie geeft hem nog enkele jaren van veel verwennerij, en appelseintjes om mee te spelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten