Na 7,5 jaren een gouden tijd, hebben we vandaag afscheid moeten nemen van Saioa.
Gevangen
op de olieraffinaderij in Algeciras, vond ze eerst onderdak bij
Isabelleke.
Heel
stilletjes bloeide ze hier open, en werd ze tot drie keer toe grote zus voor
onze kinderen.
Ze
was de braafste, liefste maar ook ondeugendste.
Het
zwerfleven bleef ze behouden, en vuilniszakken waren niet veilig voor
haar.
Ze
kon als geen ander het eten subtiel van tafel komen stelen, of over de
omheining van de kippenwei klimmen om daar een eitje of etensresten mee te
pikken.
Onmisbaar
wordt een hond al snel.
We
zijn dan ook dankbaar voor de vele jaren van liefde die we mochten
krijgen.
Slaapwel
lieve schat ✨
Geen opmerkingen:
Een reactie posten