Bericht van een droevig vrouwtje: "Op 1e kerstdag is
onze Maxim in mijn armen gestorven. Maxim is 13 jaar geleden bij ons gekomen.
Hij kwam via jullie stichting, uit Malaga. Was uit het dodingsstation gered en
bij een opvanggezin in Belgie geplaatst, daar heeft mijn dochter hem opgehaald,
in december 2009.
We waren zelf op Kerstreis. Toen we terugkwamen lag een
klein hoopje hond onder de kerstboom. Met een speeltje in zijn bekje, wat hij
gelijk al had gepikt van onze labrador Diesel, die later zijn grootste vriend
zou worden.
Maxim leefde het laatste jaar 'in reservetijd', zoals de
dierenarts het noemde. Had artrose, liep moeilijk daardoor, maar kreeg
maandelijks Librela injecties daartegen.
Elke keer als we weer bij de dierenarts kwamen werd gezegd
dat logischerwijs het al niet meer kon, maar omdat Maxim zelf nog zo ontzettend
graag wilde en 'een blij ei' was ging hij elke keer na de injecties met
opgeheven koppie en vrolijke staart weer mee naar huis. In de auto springen
ging niet meer, maar daar zijn de mensenarmen dan goed voor. Maxim sleepte me
door een heel verdrietige periode, puur door te zijn zoals hij was. De laatste
avond en nacht thuis bleef hij me maar aankijken, zijn ogen doorboorden mijn
ziel. Ik ben bij hem gebleven gedurende de kerstnacht. Hij had het benauwd. Het
was de eerste kerst dat hij de beslagkom niet schoon had willen maken. We
hadden traditie met tulband maken, de honden mochten altijd de beslagkom
schoonmaken en waren erbij met versieren van de tulband. Tuurlijk ook een stuk
erna...
Maar deze Kerst wilde hij het niet. Ik had de vorm nog heel
lang op het aanrecht laten staan, voor als hij zich bedacht. Die nacht heb ik
zo vaak tegen hem gezegd dat hij de allerliefste hond van de hele wereld was,
dat ik hem zo dankbaar was voor zijn bestaan. Dat ik niet hem, maar hij mij
gered had! De volgende ochtend is hij ingeslapen, in mijn armen terwijl ik
bleef herhalen dat hij altijd de liefste hond van de hele wereld zou blijven,
dat dit nooit zou veranderen, dat we ooit weer samen zouden zijn, dat ik hem
dat beloofde.
Volgende week gaan we hem 'vrijlaten' in zee, zijn favoriete
plek, samen met zijn rode balletje, die hij altijd overal mee bij zich had.
Maxim, de liefste hond van de hele wereld...
Wilde dit toch even delen, destijds wilde ik eigenlijk niet
nog een hond bij onze labrador, wat ben ik blij dat mijn dochter me heeft
bestookt met appjes / foto's van Maxim, wat ben ik dankbaar dat hij in mijn
leven is geweest voor 13 jaar."
