Na het overlijden van onze Nana, een adoptiehondje van Gran Canaria, speurde ik verschillende sites af voor een passend hondje, niet alleen voor ons maar ook voor Sergio, ons andere hondje. In 2015 adopteerden we hem, via ACE.
Daar was ze, de foto liet een ontzettend bang
hondje zien, in het begin durfde ze niet aangeraakt te worden en ook haar
verhaal was aangrijpend. Ze had meer dan een jaar in een dodingsstation gezeten
en ze moest ook nog een operatie ondergaan. Nummer 17549 zou ons vierde
(buitenlandse) adoptiehondje worden. Haar naam is verre van Spaans: Truus!
Op 23 september 2020 kwam ze aan in Hoevelaken,
wat een spanning, wat een emoties bij het zien van al die hondjes in de kooien,
op weg naar een nieuw thuis. Liefdevol en met veel geduld werden ze er een voor
een uitgehaald en aan hun nieuwe baasjes meegegeven. Wat een rijk gevoel om
weer een wezentje een goede toekomst te kunnen geven, na alles wat ze had
moeten doorstaan.
Na enig aarzelen was ze in huis snel gewend maar
buiten was een ander verhaal, wandelen vond ze doodeng. Spanning op de riem
toonde haar trauma; ze was over de grond gesleurd toen de beulen van het
dodingsstation haar aan de mensen van ACE gaven. Ze durfde haar hok niet uit na
al die maanden opgesloten te zijn geweest…
Wij hebben natuurlijk alle geduld van de wereld
en na een paar weken was ook dit probleem onder controle, Truusje durfde te
wandelen aan de riem-zolang er geen spanning op staat. Een tuigje was een groot
deel van de oplossing en Truus bleek zo gehoorzaam en aanhankelijk te zijn dat
ze al gauw los kon lopen in het bos. Wat een feest!
Truus is eigenlijk een probleemloos hondje, ze
is blij en knuffelig en ze kan soms helemaal ‘losgaan'. Ze schrikt als ze
zachtjes in je hand bijt tijdens het spelen, ze is afwachtend en heel
voorzichtig. Ze reageert erg blij en enthousiast als wij haar heel vrolijk
aansporen om bijvoorbeeld een sprintje te trekken, je ziet haar blijheid en
vrijheid dan heel goed en dat is zo geweldig om mee te maken!
Truus is toch geen watje, ze is wat bezitterig
en snauwt soms naar Sergio als hij te dicht bij ons komt, m.n. tijdens het eten.
Het is dan echt een kattenkopje. Met een duidelijk ‘uh’ of ‘foei' is ze weer op
haar plek want ze is erg gevoelig voor stemverheffing. Sergio vindt dat een
beetje eng maar is eraan gewend geraakt. Hij krijgt altijd een lekker brokje
als Truus snauwt. Sergio is altijd een wat bangig hondje geweest maar is ook
meteen weer vrolijk. Ze kunnen prima door 1 deur maar er is geen sprake van een
warme vriendschap. Truus heeft de gewoonte om een gilletje te geven wanneer ze
een situatie (met andere honden) eng vindt. Sergio is dan een echte heer en
beschermt haar.
We zijn op vakantie geweest, in ons oude
campertje. Sergio gaat altijd heel graag mee en ook Truus vindt het camperleven
leuk. Logisch, we zijn 24/7 bij elkaar! Ook de hondenkar achter de fiets is
geen probleem, aan het eind van een tochtje is er altijd een fijne wandeling en
een lekker hapje! Truus is de jongste niet meer en we denken goed aan haar
slaap. Over 2 maanden wordt ze 12, dat weet ze zelf niet of is het vergeten, ze
is zo fit en lenig. Ze eet graag en is nu mooi op gewicht. In het begin had ze
veel last van haar spijsvertering, we zijn vaak bij de dierenarts geweest. Ze
braakte erg veel, we maakten ons zorgen. Bloedonderzoek, rΓΆntgen, echo lieten
niets geks zien. Ik bedacht zelf dat het weleens aan een slecht sluitende
maagklep kon liggen (zag er op rΓΆntgenfoto’s goed uit maar zegt niets over de
werking) en als ze voorover staand aan het eten was het eten niet in de maag
bleef zitten. We voeren haar nu met een lepel terwijl ze zit en zich moet
uitrekken. Het eten glijdt als het ware haar maag in. Wat denk je?… Na alle
onderzoeken is dit DE oplossing! Ze heeft nooit meer gebraakt!
Truus vindt het heerlijk om onder een dekentje
op de bank te liggen, of in een mandje of op bed. Beide hondjes slapen bij ons
en Truus ligt het liefst strak tegen ons aan. Het valt niet altijd mee voor ons
om een rustige nacht te hebben. Als ze dromen dan gaan de pootjes bewegen en liggen
wij wakker. We vinden het zo aandoenlijk dat we er een onrustige nacht voor
over hebben…
Truus en Sergio maken ons leven rijker,
gezelliger en betekenisvoller. We hopen dat er veel hondjes een goed leven
wacht via ACE. Dank voor al jullie goede werk. We sturen een paar foto’s van
onze beide spanjaarden
Hartelijke groeten van Ellen en
Michel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten