In het dodenstation ben je niet meer dan een nummer, een object dat geen waarde noch recht op leven heeft,... Geen mens die er werkt heeft je lief noch gaat voor je vechten,… Het is hun taak je te euthanaseren als er geen organisatie of familie je komt redden,… Je zit er in een koude, kille kooi, die je deelt met wie er dan ook maar nieuw bij komt,…
Zo verging het ook mama Galgo, opgejaagd in de straten en nadien gevangen,… Haar pupjes hebben ze niet mee gevangen, zelfs niet achter gezocht,… Zij stierven ergens in het veld een hongersdood,… Hun mama zat opgesloten en wacht er op haar dood, die er na 10 dagen onverbiddelijk komt,… Dat geldt voor elk gevangen dier, of je nu groot of klein bent,… De wet is de wet, zo klinkt het,…
Onze mama Galgo krijgt plots twee weesjes in haar kooi gegooid, hun mama werd niet gevangen,... Geen ogenblik heeft mama Galgo getwijfeld, ze nam hen beiden onder haar vleugels, en sindsdien drinken ze bij hun surrogaat mama, die diep in zich de tranen laat lopen voor haar eigen kleintjes die ergens stierven van de honger,…
Dit is de realiteit,… Je kan wegkijken of het niet willen zien, maar dit is het verhaal van Vida,… De Galgo mama en haar twee surrogaat pupjes,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten