Graag vertel ik je over Yoda.
Wanneer hij ontspannen
is, zie ik een zelfbewust mannetje. Hij is fel zoals de gemiddelde chihuahua..
Reageert op de deurbel, loopt heel goed mee op de wandeling. Hij probeert af en
toe al mee te rennen en contact te zoeken met de rest van de roedel. Hij komt
heel graag bij je liggen op schoot, liefst met een dekentje erbij. Is speels,
maar ook obsessief met bepaalde speeltjes. Alsof dat zijn enigste vriendje is.
Maar het is een dun
laagje, snel vertrouwt hij het niet en grauwt van zich af, naar zijn
roedelgenoten en ook naar ons, mensen. Hij vecht niet met de anderen,
maar is boos.
Hij wordt bijterig als
ik iets van hem wil. Zijn mandje met deken is de veilige plek. Daar trekt hij
zich in terug. Maar bijvoorbeeld in de ochtend, wanneer ik hem eruit wil
dan wordt hij kwaad en ook begint hij angstig te kreunen. Dat is naar om te horen.
Hij bijt mij dan voluit. Ik heb een instaptuigje voor hem, en dat gaat best
goed. Ik laat hem dan op de grond en poot voor poot doe ik het tuig om. Heel
voorzichtig pakt hij dan een vinger, hij vertrouwt het niet. De
momenten dat ik iets van hem wil zijn eng. Ik geef heel veel mini
snoepjes om zijn vertrouwen op te bouwen. Handen zijn eng; wat komt er?
Een snoepje of toch iets akeligs? Maar ik zie ook wel dat hij me probeert te
vertrouwen en soms moet dat ook. Hij heeft een oorontsteking waarvoor ik
al twee keer bij de dierenarts ben geweest. (gaat de goede kant op) De
assistente heeft enorme handschoenen aan omdat hij niet te hanteren is. Maar
als ze klaar zijn springt hij naar me toe. Heel aandoenlijk. Ik heb de
dierenarts beloofd dat Yoda over een jaar een modelhondje is.........
Misschien.... ;-))
2 weken later heeft Yoda
al meer goede stappen gemaakt.
Yoda maakte ons
duidelijk dat hij echt in onze slaapkamer wil liggen in de bench. De andere
liggen ook bij ons in de buurt. En gelijk heeft hij. Omdat het zulk koud en nat
weer is, wil ik dat hij een jasje aandoet. Nou, dat vindt hij erg ingewikkeld.
Maar het lukt ons toch. De ene keer gaat dat soepeler dan de andere keer. Hij
wordt steeds gezelliger en gezeggelijker. Er worden al wat danspasjes gemaakt
met de andere honden. Kennen jullie Jose nog? Zelfs hij vindt Yoda leuk. Ook ik
kan al voorzichtig met hem stoeien, ik vind dat zo leuk om te handworstelen met
honden. En hij springt als een lammetje om me heen, als hij blij wordt. Soms
zie je het gevecht in zijn hoofdje, ik wil zo graag maar vertrouw het niet. Op
schoot ligt hij rustig, maar wil de eigenaar van de schoot dan wel fel
verdedigen... Ik zet hem dan van schoot af. En zo leert hij telkens wat meer.
Voor mij is het een puzzeltje hoe met hem om te gaan zodat hij weer een echt
hondje wordt. Enig!!
Groeten van Karin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten