Piru kwam vel over been binnen, zo mager dat hij amper op zijn pootjes kon staan,… Het kleine ventje springt met zijn frêle lijfje tegen je aan en doet er alles aan om bij je te zijn,… Een verzorger die even wil gaan zitten, kruipt hij gelijk bij op schoot en wil daar blijven. We zullen nooit weten van waar hij komt, noch hoe hij het allemaal heeft overleefd, maar hij is er nog,… We vechten ook voor dat ene leventje dat in ons midden kwam samen met de vele andere sukkelaartjes die maar lukraak op straat komen staan.
Vaak, als mijn gedachten even afdwalen, stel ik me voor hoe ik dat zou ervaren, dat moet je echt eens doen,… Stel je eens voor : plots sta je op straat, tegen de avond dooft het licht en sterft de bedrijvigheid van de drukke mens stilaan uit. Ieder gaat naar zijn huisje en leeft zijn leven, maar jij staat buiten en ziet de familie eten en samen zijn,… De hond des huizes krijgt een knuffel en een stukje van de tafel,… Jouw maagje rommelt van de honger maar blijft leeg, hunkerend naar een hapje kracht en energie,… De nacht valt en je ligt ergens in een verdoken hoekje waar de koude en de eenzaamheid, de wanhoop, je omringt,… De dagen zijn lang, de nachten nog langer,… Niemand die je verwacht, niemand die naar je zoekt,… En dan komen er twee handen die jou opnemen en meenemen,… Eerst naar een dodenstation, een andere hel, en dan bij ons,…
Soms, als mijn gedachten afdwalen, denk ik vaak aan al onze hondjes en katjes die één voor één een gelijkaardige beleving hebben meegemaakt, en dan denk ik,… Gelukkig dat wij er zijn en voor hun recht staan, vechten en doorgaan, hoe moeilijk ook,…
Ons kleine, magere ventje,… Ik hoop zo dat jij overleeft en straks ergens gelukkig mag worden,… Dat we dan dat ene berichtje en een foto krijgen, waarop je oogjes schitteren van geluk en je nooit meer ongerust moet zijn of verlaten wordt in een donkere straat,...
Meer informatie over Piru vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten