Nu ik Freya (geadopteerd op 1 juli jl.) een
arbeidscontract gaf van 0,8 fte is het legitiem om in de wij-vorm te spreken J
Het gaat echt waanzinnig goed met Freya! Ik heb
werkelijk nog niet eerder met onze eerdere huisdieren zo een goede
verstandhouding gehad.
Ze weet wat ik wel en niet wil, is stapel op mijn
vrouw, maar meer op mij hahahaha. En alle meiden op de afdelingen. ‘t Is gewoon
een Spaanse slet J
We zijn dikke maatjes en waar ik ga, gaat Freya
ook. Natuurlijk blijft ze wel eens een paar uur thuis, en dat gaat prima. Net
zoals ze buiten met andere honden speelt en de vogels en katten mogen zijn wie
ze zijn.
Het commando zit is met heeeeeeeeel veeel snoepjes
aangeleerd. En nu gaat ze om de haverklap voor je neus mooi zitten wezen.
Elk bot, touw speeltje of knuffel wordt vakkundig
binnen 10 minuten verorberd of uit elkaar getrokken, ze heeft nimmer 1 ding aan
huisraad kapot gemaakt.
Totdat ik haar vorige week een gekregen speeltje
met toeter erin gaf. Werkelijk 1 groot feest! Per dag maar 10 minuten want het
is een aanslag op je oren. Ze speelt altijd zo leuk in haar uppie.
Ze is 5kg aangekomen, ondanks dat ze minimaal 3 x
per week strand of bos ziet en daarnaast altijd mee gaat als we gaan
geo-coachen. (Zie de foto dat we een geo-coach gevonden hebben in het bos. De
andere foto is in het duin bij het werk en nog eentje als onze zoon naar huis
gaat en ze op het balkon hem nakijkt.)
Ik kan je het beste de dag van vandaag beschrijven,
dan heb je een beeld:
Gaaaaap 6.30 u de wekker, Freya ligt naast
bed in haar mandje en tilt haar koppie op om vervolgens met een diepe zucht nog
door even te slapen.
Ze is absoluut niet voornemens om maar meteen uit
de mand naar buiten te willen, het is koud en nat en daar heeft ze vreselijke
hekel aan. En dat past precies bij mijn karakter, mak an is het thema en eerst
maar is rustig douchen, koffie drinken en een shaggie roken. Bij het weglopen
uit de keuken met mijn bakkie komt mevrouw uit de mand om haar pens staafje te ontvangen.
En vanaf dat moment gaat het staartje ( wat er van over is ) heen en weer tot
in de kleine uurtjes.
Kom Freya we gaan te werk! En hopla ze staat bij de
deur. In het park even plassen en poepen en dan springt ze al kwispelend de
auto in.
Bijna aangekomen op het werk begint ze in de auto
al enige tekenen van blijdschap te geven.
Freya loopt alleen vast bij ons voor de deur en in
de stad, de rest is ze los en op het eerste teken staat ze naast me.
Aangekomen, de schuifdeuren door in de sluis (gezondheidszorg) kijkt ze me blij
aan en eenmaal de sluisdeur open holt ze naar de receptie…voor een koekje.
Eenmaal boven holt ze naar de roostermaker voor mijn medewerkers want…ook daar
een snoepje. Als ze die heeft sta ik bij de koffiemachine en hoor haar aan
komen hollen door de hal. Dan gaat ze in de ankers bij onze secretaresse want
tja…ook die kocht hondenkoekjes. Dan worden mijn meiden in de zusterpost
begroet en kunnen we door naar mijn kamer.
Om 10.15 u gaan we aan de koffie en omdat ik een
roker ben gaan we naar buiten in de mega grote binnentuin die aan de duinen van
Egmond vastzit.
Zucht…eerst langs de huishouding en TD want die
zitten voor die uitgang koffie te drinken, en ja daar valt natuurlijk een
knuffel te halen. De TD mannen heeft ze een kijkje op, ze laat zich niet
paaien. Ze proberen haar te fluiten, maar ze reageert niet eens. Ik fluit haar
en ze staat weer naast me. Leuk geprobeerd mannen, maar jammer joh geen succes
bij de vrouwtjes vandaag, roep ik nog op mijn weg naar buiten. Ik heb er een
hekel aan als ze dat doen maar zeg er niet rechtstreeks wat van. Mannen
is sowieso een dingetje, maar rustig open manvolk is prima. ( Mijn maat is een
beer van een vent en dat gaat prima samen. Open vent, geen verborgen agenda.
Heeft hij geen zin om Freya te aaien doet ie het ook niet. Heeft hij wel zin,
is het oprecht. Met onze zoon van 27 jaar stoeit ze de kamer door, ook een open
knul en zuiver in zijn handelen naar haar toe.
Hollend door de tuin en het duin kan ik nog even
een drol in een zakje mikken wat dat hoort erbij.
Eenmaal binnen maakt ze een flinke ruk aan slaap op
haar kleedje tot een uur of 14.00u. Lunchen doe ik meestal niet omdat ik dan
meer word aangeschoten met vragen dan dat ik rustig zit te eten. Dus pakken we
de koffie op en gaan weer naar buiten om een peukie te roken. En omdat het wat
regent staat ze vlak naast me onder het afdakje. Het laatste rukkie van de dag
gaat ze nog even op stap om de vuilnisbakken te legen op de openstaande
kantoren. Alles mikt ze eruit J Vandaag moesten
we samen op de foto omdat ik het laatste voorwoord van het jaar ingeleverd heb
bij de redactie.
We gaan rond half vijf naar huis, het restantje
eten gaat erin en ze kruipt voor de warme kachel haar mandje in. Totdat …de
sleutel in het slot gaat…want dat betekent …kroeleeeeen met het vrouwtje.
Het is nu bijna twaalf uur en ze is in de loop van
de avond 3 x een knuffel komen halen en duikt dan haar mandje weer in. (Het
liefst staat ze de hele avond met haar pootjes tegen de bank met haar koppie
tegen me aan om te kriebelen, maar dat is me te gek.) Laatste rondje is
aanstaande en krijgt ze dadelijk voor het slapen gaan een kroel en een kus. Als
het gaat zoals alle andere avonden ligt ze binnen 1 minuut te slapen.
Dinsdags zijn we altijd vrij en gaan we er met zijn
tweetjes op af! Geo-coachen of vissen. Altijd in combinatie met een
boswandeling.
Ik had mij geen betere hond kunnen wensen en tel
mijn zegeningen dag in dag uit. Natuurlijk ben ik wel eens narrig als ze
plotsklaps voor me voeten gaat liggen om geaaid te worden, maar de hoofdzaak is
dat we elkaar hebben gevonden, ik ben dankbaar.
Je zou eigenlijk eens een dagje moeten komen kijken
hoeveel vreugde ze de ouder wordende mens brengt in ons verzorgingshuis.
Hoe speels ze ook is, zodra er een rollator of
rolstoel bij betrokken is gaat ze rustig staan en laat zich van alles noemen
wat lief is en laat bewegingen toe die lijken op aaien. Immers kunnen veel oudere
mensen minder goed hun handbeweging coördineren, zodat aaien meer lijkt op
stevige klopjes op haar koppie .
Weet je wat nou zo mooi is…Freya maakt bij de meest
gesloten dementerende mensen iets los. Zij herkennen baby’s en honden altijd
tot de laatste dag.
En dan komen de verhalen, de ene keer heet ze hond,
de nadere keer grietje, of rakker. Puck staat op nummer 1. De mensen zien haar
en noemen haar met de naam van de hond die ze zelf ooit hadden. En Freya…vindt
alles best.
Wellicht tot ziens op een van de open dagen van
Ace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten