Pagina's

donderdag 24 november 2016

Freya, een hondje met een baan!

Nu ik Freya (geadopteerd op 1 juli jl.) een arbeidscontract gaf van 0,8 fte is het legitiem om in de wij-vorm te spreken J

Het gaat echt waanzinnig goed met Freya! Ik heb werkelijk nog niet eerder met onze eerdere huisdieren zo een goede verstandhouding gehad.
Ze weet wat ik wel en niet wil, is stapel op mijn vrouw, maar meer op mij hahahaha. En alle meiden op de afdelingen. ‘t Is gewoon een Spaanse slet J
We zijn dikke maatjes en waar ik ga, gaat Freya ook. Natuurlijk blijft ze wel eens een paar uur thuis, en dat gaat prima. Net zoals ze buiten met andere honden speelt en de vogels en katten mogen zijn wie ze zijn.

Het commando zit is met heeeeeeeeel veeel snoepjes aangeleerd. En nu gaat ze om de haverklap voor je neus mooi zitten wezen.
Elk bot, touw speeltje of knuffel wordt vakkundig binnen 10 minuten verorberd of uit elkaar getrokken, ze heeft nimmer 1 ding aan huisraad kapot gemaakt.
Totdat ik haar vorige week een gekregen speeltje met toeter erin gaf. Werkelijk 1 groot feest! Per dag maar 10 minuten want het is een aanslag op je oren. Ze speelt altijd zo leuk in haar uppie.
Ze is 5kg aangekomen, ondanks dat ze minimaal 3 x per week strand of bos ziet en daarnaast altijd mee gaat als we gaan geo-coachen. (Zie de foto dat we een geo-coach gevonden hebben in het bos. De andere foto is in het duin bij het werk en nog eentje als onze zoon naar huis gaat en ze op het balkon hem nakijkt.)

Ik kan je het beste de dag van vandaag beschrijven, dan heb je een beeld:

Gaaaaap 6.30 u de wekker,  Freya ligt naast bed in haar mandje en tilt haar koppie op om vervolgens met een diepe zucht nog door even te slapen.
Ze is absoluut niet voornemens om maar meteen uit de mand naar buiten te willen, het is koud en nat en daar heeft ze vreselijke hekel aan. En dat past precies bij mijn karakter, mak an is het thema en eerst maar is rustig douchen, koffie drinken en een shaggie roken. Bij het weglopen uit de keuken met mijn bakkie komt mevrouw uit de mand om haar pens staafje te ontvangen. En vanaf dat moment gaat het staartje ( wat er van over is ) heen en weer tot in de kleine uurtjes.

Kom Freya we gaan te werk! En hopla ze staat bij de deur. In het park even plassen en poepen en dan springt ze al kwispelend de auto in.
Bijna aangekomen op het werk begint ze in de auto al enige tekenen van blijdschap te geven.
Freya loopt alleen vast bij ons voor de deur en in de stad, de rest is ze los en op het eerste teken staat ze naast me. Aangekomen, de schuifdeuren door in de sluis (gezondheidszorg) kijkt ze me blij aan en eenmaal de sluisdeur open holt ze naar de receptie…voor een koekje. Eenmaal boven holt ze naar de roostermaker voor mijn medewerkers want…ook daar een snoepje. Als ze die heeft sta ik bij de koffiemachine en hoor haar aan komen hollen door de hal. Dan gaat ze in de ankers bij onze secretaresse want tja…ook die kocht hondenkoekjes. Dan worden mijn meiden in de zusterpost begroet en kunnen we door naar mijn kamer.
Om 10.15 u gaan we aan de koffie en omdat ik een roker ben gaan we naar buiten in de mega grote binnentuin die aan de duinen van Egmond vastzit.
Zucht…eerst langs de huishouding en TD want die zitten voor die uitgang koffie te drinken, en ja daar valt natuurlijk een knuffel te halen. De TD mannen heeft ze een kijkje op, ze laat zich niet paaien. Ze proberen haar te fluiten, maar ze reageert niet eens. Ik fluit haar en ze staat weer naast me. Leuk geprobeerd mannen, maar jammer joh geen succes bij de vrouwtjes vandaag, roep ik nog op mijn weg naar buiten. Ik heb er een hekel aan als ze dat doen maar zeg er niet rechtstreeks wat van.  Mannen is sowieso een dingetje, maar rustig open manvolk is prima. ( Mijn maat is een beer van een vent en dat gaat prima samen. Open vent, geen verborgen agenda. Heeft hij geen zin om Freya te aaien doet ie het ook niet. Heeft hij wel zin, is het oprecht. Met onze zoon van 27 jaar stoeit ze de kamer door, ook een open knul en zuiver in zijn handelen naar haar toe.

Hollend door de tuin en het duin kan ik nog even een drol in een zakje mikken wat dat hoort erbij.
Eenmaal binnen maakt ze een flinke ruk aan slaap op haar kleedje tot een uur of 14.00u. Lunchen doe ik meestal niet omdat ik dan meer word aangeschoten met vragen dan dat ik rustig zit te eten. Dus pakken we de koffie op en gaan weer naar buiten om een peukie te roken. En omdat het wat regent staat ze vlak naast me onder het afdakje. Het laatste rukkie van de dag gaat ze nog even op stap om de vuilnisbakken te legen op de openstaande kantoren. Alles mikt ze eruit J Vandaag moesten we samen op de foto omdat ik het laatste voorwoord van het jaar ingeleverd heb bij de redactie.

We gaan rond half vijf naar huis, het restantje eten gaat erin en ze kruipt voor de warme kachel haar mandje in. Totdat …de sleutel in het slot gaat…want dat betekent …kroeleeeeen met het vrouwtje.

Het is nu bijna twaalf uur en ze is in de loop van de avond 3 x een knuffel komen halen en duikt dan haar mandje weer in. (Het liefst staat ze de hele avond met haar pootjes tegen de bank met haar koppie tegen me aan om te kriebelen, maar dat is me te gek.) Laatste rondje is aanstaande en krijgt ze dadelijk voor het slapen gaan een kroel en een kus. Als het gaat zoals alle andere avonden ligt ze binnen 1 minuut te slapen.
Dinsdags zijn we altijd vrij en gaan we er met zijn tweetjes op af! Geo-coachen of vissen. Altijd in combinatie met een boswandeling.

Ik had mij geen betere hond kunnen wensen en tel mijn zegeningen dag in dag uit. Natuurlijk ben ik wel eens narrig als ze plotsklaps voor me voeten gaat liggen om geaaid te worden, maar de hoofdzaak is dat we elkaar hebben gevonden, ik ben dankbaar.

Je zou eigenlijk eens een dagje moeten komen kijken hoeveel vreugde ze de ouder wordende mens brengt in ons verzorgingshuis.
Hoe speels ze ook is, zodra er een rollator of rolstoel bij betrokken is gaat ze rustig staan en laat zich van alles noemen wat lief is en laat bewegingen toe die lijken op aaien. Immers kunnen veel oudere mensen minder goed hun handbeweging coördineren, zodat aaien meer lijkt op stevige klopjes op haar koppie .
Weet je wat nou zo mooi is…Freya maakt bij de meest gesloten dementerende mensen iets los. Zij herkennen baby’s en honden altijd tot de laatste dag.
En dan komen de verhalen, de ene keer heet ze hond, de nadere keer grietje, of rakker. Puck staat op nummer 1. De mensen zien haar en noemen haar met de naam van de hond die ze zelf ooit hadden. En Freya…vindt alles best.


Wellicht tot ziens op een van de open dagen van Ace.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten