Zijn muil werd vastgebonden, zijn hele lijfje is zwaar toegetakeld vol vreselijke wonden. Eén oogje kunnen we niet meer redden.
Volgens de dierenarts werd ie voor dood achtergelaten.
De stakkerd wist zich recht te trekken en liep wankelend rond, jankend en om hulp roepend.
Woorden schieten ons te kort wat we hier weer in de ogen kijken, woede en onmacht, hoe kan je?
Hoe kan je? Hij is nu in veilige handen en wordt verzorgt en geliefd, maar het zijn van die dagen …
Het gaat door merg en been, hoe moet deze arme stakkerd zich voelen, gevoeld hebben?
Hier zijn geen woorden voor… Fabienne
Dit kan je toch niet voor mogelijk houden!
BeantwoordenVerwijderenHoe kan deze "smiler" ooit nog vol vertrouwen naar mensen opkijken?
Bij het zien van deze gruwel waren wij eerst boos, nu triest.
We hebben ons Bodegeurotje Maaike extra geknuffeld en van haar glimlach genoten.
Bodegeuro's zijn zo'n fantastische hondjes.
Wij hebben het allergrootste respect voor Fabiënne en al de vrijwilligers die dit moeten meemaken.
Sterkte aan iedereen die zich inspant om de hondjes een "menswaardig" bestaan te geven.
Alice, Marc en Ace hondje Maaike