Op de camping vermijden we ook contact met vreemde honden, want dat vind ze echt niet tof. Ze transformeert dan in een tijger. Dus die confrontatie gaan we uit de weg, dat hebben we inmiddels geleerd te doen en dan gaat het prima.
Saar is verder helemaal gek van één speeltje, die moet overal mee naar toe en geeft haar kennelijk veel steun en troost. Ze heeft wat felle puntjes die hopelijk minder worden en waar we druk mee aan de slag zijn.
Ze lijkt zich gelukkig steeds meer te realiseren dat ze echt haar gouden mandje gevonden heeft.
Steeds weer verbazen we ons over het feit hoe zo'n diertje toch in een dodingsstation terecht komt. Onbegrijpelijk.
Veel respect voor alle harde werkers van ACE.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten