Dagboek van Fabienne.

Vandaag is het al twee jaar geleden dat mijn geliefde Dirk heen ging. Het is nog steeds onwerkelijk en niet te vatten maar het leven neemt je verder op zijn route. Het waren twee zware jaren van verdriet, van verder vechten, van volhouden en je niet laten gaan. De drukte van de refugio gaf me vaak niet de kans om te rouwen en even stil te blijven staan, je moet verder, elke dag opnieuw.

Dankzij de steun van mijn familie, enkele goede vrienden, ons team en onze vrijwilligers ben ik waar ik vandaag ben, maar het is en blijft een harde weg zonder de liefde van mijn leven. Maar Dirk zou niet anders gewild hebben dan dat we volle vaart vooruit blijven gaan. Hij was een oprecht en intens goed mens, zijn humor, zijn alles mis ik elke dag opnieuw…

Vandaag staan we ook even stil bij mijn unieke man… onze Dirk.