Hola! Of nou ja... tegenwoordig zeg ik gewoon: woef! Ik ben Boris
De eerste jaren van mijn leven woonde ik in Spanje. Waarom
ik daar weggegaan ben? Geen idee... dat stukje is een beetje wazig in mijn
hondenbrein. Wat ik wél weet, is dat het daarna allemaal even spannend werd.
Geen huis meer, geen zachte mand. Maar toen kwamen de lieve mensen van
ACE|SHIN. Ze gaven me water, eten, en iets wat ik al even niet had gevoeld:
hoop. Toen hoorde ik ineens dat ik naar iets héél ver weg ging: Nederland.
Dat betekende een héle lange reis achter in een vrachtwagen.
En daar in Nederland... het is mijn nieuwe thuis geworden.
Nu woon ik alweer een jaar bij mijn geweldige, altijd maar één
koekje gevende, knuffelkonten. Ze noemen me Boris – veel stoerder dan Simba,
als je het mij vraagt. Ik heb mijn eigen mand, maar de bank is lekkerder. Ik
mag elke dag mee naar het bos, park, én lekker het water in. Gooi een stok in
het water en ik ga erachteraan alsof ik een olympisch zwemmer ben. Plons!
Mijn staart als roer, mijn poten als peddels. Ik duik erin alsof ik voor een
medaille ga.
Oja, bijna vergeten te vertellen, eten vind ik ook altijd
heel leuk om te doen.
Ik ben zelfverzekerd (hoe professioneel klinkt dat?) en heb
een hekel aan honden die tegen mij blaffen (héél irritant!).
Gelukkig heb ik ook twee topvrienden hier:
Mijn nieuwe broertje Bram, een beetje eigenwijs soms, maar hij laat
altijd wat eten vallen (bonuspunten!). En mijn neefje Bono, een beetje wild
en dol op rennen. De één snuffelt, de ander graaft, en ik? Ik sleep een halve
boom mee. Perfecte taakverdeling, toch?
Het leven is goed. Mijn roedel is compleet. En ik? Ik ben
thuis.
Poot en
kwispelgroet,
Boris 🐾
Geen opmerkingen:
Een reactie posten