Dubbel, zo dubbel. Intens en groot verdriet, maar tegelijkertijd zo dankbaar. Verdriet, groot verdriet, omdat m'n lieve, dappere, ijzersterke, dankbare Niña niet meer is. Wat doet dat zeer. Maar tegelijk ook grote dankbaarheid omdat ze dan toch nog 1 jaar en 9 maanden alles heeft gehad wat een hondje verdient: liefde, aandacht, (medische) zorg, goed eten, schoon water, zachte slaapplekjes, honden- en kattenvrienden, en steeds weer meer liefde. Ook grote dankbaarheid omdat ze bij ons heeft gewoond, ons zoveel heeft gegeven, vertrouwen en liefde, mij zoveel heeft geleerd, al heel snel steeds meer haar eigen lieve zelfje durfde te laten zien. Ontroerend, indrukwekkend, fenomenaal, om stil van te worden. .
Niña kwam in juni 2022 vanuit Spanje naar ons toe. Oud (toen bijna 13), uitgewoond (heel haar leven in Spanje als fokteefje misbruikt), nooit liefde of zorg gekend. Alleen verdriet om alle kindjes die bij haar zijn weggehaald, om de ontbrekende liefde, om haar zware en trieste leven, en pijn vanwege ontbrekende zorg. Toen ze oud, gebrekkig en “uitgeproduceerd” was en geen geld meer in het laatje bracht, is ze meedogenloos naar het dodingsstation gebracht. Maar ..... daaruit gered door ACE Nederland ACE SHIN Charity. Wat zijn we daar dankbaar voor! Want toen kon ik haar adopteren, met heel veel liefde.
Want Niña was het aller-, allerliefste hondje dat je je maar indenken kunt. Ze is in de tijd dat ze bij ons was helemaal opengebloeid, zo ontroerend om te zien. Oud, uitgebuit, niets gewend, (bijna) doof, (bijna) blind. Dat is de ene kant. De andere, steeds zichtbaarder kant was: dappere dodo, erop uit, onderzoeken, een lekkertje tussendoor, op gras durven lopen, dat neusje steeds meer gebruiken, even gaan pootjebaden, een likje op m'n hand, relaxed uitrusten in haar koets en later dapper meewandelend. Geen pijn meer, weer horend, ziend (met 1 oog), vertrouwen in de mens, heel veel liefde durven ontvangen en durven geven. Elke dag genoten we weer van die liefde, haar likjes, haar eerste voorzichtige kwispeltjes, haar moed, haar ontspanning. Kanjertje Niña 💙
Maar nu is ze over de regenboogbrug. Heel veel van haar gezondheidsproblemen, opgelopen door haar trieste eerste 12 jaren, konden verholpen worden. Maar niet allemaal, daar was de schade te groot voor. Toen ze geen levenslust, geen plezier meer had, hebben we haar laten gaan.
Dit hondje is zo diep in mijn hart en ziel gekropen, heeft me zoveel gegeven, ik heb zoveel geleerd van haar, ik mis haar en ben haar zo dankbaar. Dag lieve, moedige, ijzersterke, mooie, gelukkige, vergevingsgezinde, genietende, vrolijke, blije, dappere dodo. Dág o zo bijzonder kanjertje Niña 💙. Ik mis je zo, meisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten