Woensdag 5 juni 2023 was het zover na een dikke 14 jaar samen heb ik mijn lieve Dorus moeten laten gaan. Ze is 16 jaar geworden. Maart 2009 heb ik haar opgehaald op het vliegveld van Zaventem met mijn groene Laro. Ze was toen 2 jaar, een mager angstig scharminkel. Ik heb haar omgedoopt van Dolly naar Dorus vanwege haar stoffige vacht die me deden denken aan het liedje van de welbekende zanger ‘ik heb 2 motten in mijn oude jas’. Die Laro is altijd haar safe spot gebleven en ik heb haar vorige week met dezelfde auto naar haar laatste rustplaats gebracht. Dorus was onze kanjer, een hele lieve gezinshond. Daarbuiten is ze altijd voorzichtig gebleven en kon ze weleens een waarschuwende grom geven. Maar als je in haar hart zat, zat je er voor altijd. Ze was bovendien prachtig, een alleseter, een prima bijrijder en de beste vriendin van haar gehandicapte broertje Ischa. Die verwende haar dan ook goed. Een heel leven is voorbij gegaan, wat een aanwinst was zij. En wat gaan we haar vreselijk missen. Voor altijd in ons hart…Dorus π
Geen opmerkingen:
Een reactie posten