Branno zat vijf jaar lang opgesloten in een piepkleine badkamer. Hij was als pup meer dan welkom, maar net als bij zovele anderen na een tijdje niet langer gewenst. Hij werd groter, een plasje af en toe, spelen en ravotten in huis, balletje lopen in de tuin, dat kon allemaal zolang de kleinkinderen dol op hem waren. Maar de vrouw des huizes wilde geen haren meer in huis, en nog minder een vrolijke, spelende viervoeter die bovendien erg aan hen gehecht was en om de haverklap zijn liefde uitbundig wilde delen. Ze begon met hem op de badkamer te zetten wanneer ze hem beu was, hij leerde dit en durfde niet reageren op de strenge baasjes. Hierdoor verbleef hij meer en meer op de mini badkamer en haalde zijn baasje hem er enkele keren per dag uit voor zijn behoeften te doen, en hoppakee terug op de badkamer.
Zo leefde deze arme stakkerd 5 jaren lang tot iemand aan zijn baasjes voorstelde om hem aan ons over te dragen. En echt, na het horen van dit verhaal, dat is een projectje! Ik vroeg nog hoe hij was met andere hondjes en, en, en. 't Was allemaal geweldig en fantastisch, als we hem maar mee namen. Zo kwam Branno bij ons terecht, een doodbrave sloef. Elke dag de lucht zien, ook al is het vanuit een grote kooi, is voor hem al een wereld van verschil, hoe erg dat ook is.
We willen nu de hemel op aarde vinden voor deze lieve hond! Wie zet hier mee de schouders onder, om Branno te redden?
Vragen of interesse? Stuur dan geheel vrijblijvend een mail
naar adopties@ace-charity.org
Geen opmerkingen:
Een reactie posten