Betty
Boop is uniek, op alle vlakken, en het is op z’n minst bewonderenswaardig te
noemen dat ze zelfs nu nog mensen adoreert. Ze was een broodfokmoedertje maar
werd gedumpt want ze kreeg bij elke loopsheid en elke bevalling een prolaps en
zo stond ze dan ook bij ons voor de deur. Onbruikbaar, dus moest ze buiten, en
dat was uiteindelijk Betty Boop haar geluk.
Ze
moest per spoed geopereerd worden, een nieuw projectje erbij, want de operatie
kostte zo'n 450 euro. We gaan er alles aan doen opdat zij nu mag vergeten wat
was en ergens gewoon gelukkig thuis mag komen! Betty Boop lacht altijd, iets
wat Mopsjes zo eigen is, maar net daarom zo anders maakt. Het ras zou zo niet
meer mismeesterd mogen worden, teveel van hen zijn mismaakt en leven
gezondheidshalve een triest leven.
Wij
hebben deze lieve kleine Mops nu in ons midden en willen haar het beste leven
bezorgen, de beste adoptant zal worden uitgezocht!
Dit jaar organiseren België en Nederland samen één
groot weerzien tijdens een gezamenlijke ACE|SHIN-dag. Een perfect moment voor
het Spaanse team, de vrijwilligers én de baasjes om alle gelukkige hondjes op
één plek te ontmoeten!
Er zijn leuke standjes en een tombola, een
wandelzoektocht (van 2,5 km tot 13 km), demonstraties schapendrijven (om 13u en
16u), detectiehonden (om 11u en 14u) en frisbee (12u en 15u).
Je kan ook volop genieten van een hapje en drankje.
Na het heengaan van Abi in 2022 zijn
Luni en Suna echt dikke vrienden geworden.
Ze hadden eerder ook al een goeie band maar die is in die periode daarna veel
inniger geworden.
Samen slapen op hetzelfde bedje, zij aan zij.
Een half jaar later slaat het
noodlot opnieuw toe en namen we afscheid van Luni.
Voor Suna geen makkelijke periode
maar na een tijdje kon ze haar draai weer vinden.
Als het tijd is om Romi van school te halen stond ze meteen klaar in de gang en
dan reed ze graag mee met de auto.
Suna ging ook graag mee op vakantie naar zee, naar de Ardennen, naar
Hechtel-Eksel en naar de Veluwe.
Haar laatste vakantie was op de Veluwe met de andere hondjes van de familie en
dat vond ze geweldig.
Als we de deur uitgingen wilde ze direct haar speelgoed worstje hebben.
Daar werd door haar wild mee geschud en werd grote afstanden gedragen tijdens
de wandeling.
Iedereen in de buurt kende Suna en haar worstje.
We hadden het dan ook meermaals verloren, gaan zoeken en vervangen.
Het idee speelde zelfs om er terug
een nieuw vriendinnetje bij te nemen.
Ze kreeg alle aandacht en daar kon
ze van genieten.
Ze bloeide zelfs meer open.
Adoptiehondjes hebben helaas niet allemaal een fijne start gehad in hun leven
en bij haar hadden we dit ook gemerkt.
Ze was doodsbang van een paraplu of een stok. Dan kroop ze ineen of zou ze
wegrennen.
Wandelen met een regenjasje aan was wel oké.
Suna was van karakter niet het
gemakkelijkste hondje.
Ze voelde zich wel direct thuis in onze roedel bestaande uit 2 iets oudere
teefjes.
Het was net of ze had haar hele leven al bij ons gewoond.
Ze vond het ook fantastisch om deel uit te maken van de roedel.
Ze voelde zich geborgen en geliefd door haar eigen soort.
Ze maakte deel uit van onze familie.
Niet een keer heeft ze iets stuk gemaakt, niet één keer heeft ze gehuild omdat
ze eenzaam was.
Vogels en katten werden wel uit de tuin gejaagd. En dit was haar taak nadat de
2 andere honden er niet meer waren.
In die periode zocht ze ook meer toenadering bij enkele andere hondjes uit de
buurt die ze dan graag begroette op haar dagelijkse wandelingen.
Zaterdag 13 mei hebben we van haar
afscheid genomen.
Het was de 3de keer op 17 maanden en het blijft zo moeilijk en
hartverscheurend.
Maar waarom een leven rekken dat op is? Waarom laten lijden? We hebben
jou met heel veel liefde omringd en je bent in de armen van Beau zachtjes in
slaap gevallen.
Nu ben je terug thuis en staat je
fotobox naast die van Abi en Luni.
Onze meisjes zijn thuis herenigd.
Kiro (1,5 j) trachtte te overleven op straat. Hij doolde rond, niet wetende waar naartoe, op zoek naar iets eetbaars. Overal werd hij weggejaagd want een hond op straat wordt hier immers niet getolereerd en zeker niet geholpen. Zo belandde arme Kiro in een eng dodingstation alwaar hij geen overlevingskansen had, mochten wij dit braaf zieltje niet gered hebben.
Kiro leren we kennen als een super goed hondje, sociaal met soortgenootjes. Hij geniet nu van de aandacht en knuffels die hij al krijgt, maar is natuurlijk nog wat terughoudend want liefde heeft hij nooit gekend.
De Podenco is erg trouw, zeer aanhankelijk en koestert zijn baasje als goud. Alle Podenco-liefhebbers getuigen dat eens u er eentje gehad hebt en hun onvoorwaardelijke liefde kent, u nooit meer zonder kan.
Wie laat gauw het tij keren voor dit knap knaapje en schenkt hem een zalige, warme, liefdevolle thuis waar hij wel gerespecteerd en gewaardeerd wordt ? Kiro zou u oneindig dankbaar zijn en u dat ook tonen, levenslang.
De verkoop van o.a. zelfgemaakte totebags en donaties brachten 353€ op,
én onze viervoetertjes werden volop gepromoot. Bovendien waren Jan en Annemie
dat weekend 41 jaar getrouwd! Op alle vlakken super gedaan!
Wiebe is een jonge, vriendelijke Labrador kruising die we gered hebben uit het dodingstation. Een lieve hond, heel sociaal, zowel met honden als met mensen. Hij is één brok energie, en heeft zijn dagelijkse portie beweging nodig, een tuin om in te rennen en een lange wandeling zijn een must. Wiebe is een jonge hond die nog veel kan en wil leren. Aan de zijde van een baasje dat hem hierin wil begeleiden, wordt hij ongetwijfeld een pracht van een hond.
Wie o wie valt er toch voor deze zwarte schoonheid?
Onze Blits wacht al meer dan twee jaar op dat ene baasje dat haar een kans wil geven. Ze is nochtans een compact formaatje, een trouwe, vriendelijke dame maar niemand lijkt voor haar te vallen.
Haar opvangmama vindt dat je haar best kan omschrijven als "intens", want alles wat ze doet, doet ze met volle overgave. Teveel prikkels tegelijk kan ze moeilijker verwerken, wat maakt dat een rustige, stabiele omgeving voor haar ideaal zou zijn. De eerste kennismaking met andere honden gebeurt best op een rustige manier, want soms kan ze druk overkomen en daar wordt vaak fout op gereageerd.
Blits loopt flink aan de lijn, is gewend van in een grote groep honden te leven, rijdt graag mee met de auto en is goed met kinderen!
Lieve Kaya is nu ondertussen al een tijdje bij ons en ze liet ons merken dat ze liever alleen heerst over haar koninkrijk. Andere katten heeft ze liever niet te dicht in haar buurt maar mensen daarentegen kunnen haar niet genoeg aandacht geven. Ze komt heel graag knuffelen maar zal zich niet echt opdringen. Het asielleven valt haar relatief zwaar en ze kijkt dus uit naar een eigen thuis waar ze heerlijk zichzelf kan zijn en zich schaamteloos kan laten verwennen.
Morgen, 31 mei wordt het nest van Kalma al weer vier jaar
oud. Wij hebben Kamboia al weer drie en een half jaar bij ons. Een hond
zo lief en met een peperkoek hartje. Voor haar verjaardag en van de andere
honden van haar nest, hier enkele foto's van kamboia.
Ik, Guus, voorheen genaamd Alfeo, woon nu al ruim 3 maanden in
Nederland.
Ik woon hier samen met een vriendje die nog wat jonger is dan ik.
Hij is soms wel wat druk maar ik sta mijn mannetje wel. Ze noemen hem Bobby soms ook wel
eens Sméagol uit
een film.
Verder kan ik lekker de tuin in als ik wil en speel graag
met mijn maatje.
In het begin knabbelde ik nog wel eens aan dingen wat niet
mocht maar ik begin nu door te krijgen dat dit niet de bedoeling is. Wij hebben dan ook een
mand vol met botjes en speeltjes.
Verder hang ik graag rond in de buurt van mijn baasje. Zij is erg
lief en veel thuis wat ik toch wel prettig vind.
Ik geniet van aaitjes en knuffels en die krijg ik dan ook ruim
voldoende. Soms ben ik wat minder dapper dan mijn vriendje maar daar houden ze hier goed rekening mee. Ik kende buitenwereld
ook nog niet zo goed maar krijg steeds meer zelfvertrouwen.
Nu ik ook doorheb dat ik niet op de vloerbedekking op de
bovenverdieping mag plassen en poepen ga ik mee naar boven om te slapen als ik daar zin in heb. Ohja, ze hebben hier nog nog
katten en die mogen mij wel.
Ik gedraag mij dan ook rustig (ik ben Spaans hé) dus ze blazen
niet naar mij. Wel vaker naar Sméagol, want die is vaak erg beweeglijk en dat vinden ze eng. Een van de katten
heeft mij zelfs al een keer een kopje gegeven.
Nou, heel veel meer te vertellen heb ik niet als dat ik mij hier
nu langzaamaan nu wel echt thuis voel en op mijn gemakje. We hebben ligplekjes genoeg dus het is hier
wel echt een hondthuis waar ik oud wil en ga worden.
Dit jaar organiseren België en Nederland samen één groot weerzien tijdens een gezamenlijke ACE|SHIN-dag. Een perfect moment voor het Spaanse team, de vrijwilligers én de baasjes om alle gelukkige hondjes op één plek te ontmoeten!
Er zijn leuke standjes en een tombola, een wandelzoektocht demonstraties (o.a. schapendrijven en detectiehonden) en je kan genieten van een hapje en drankje.
Graag willen we ook laten weten dat er heel wat hondjes ook in opvang zijn bij families en daar al de beste zorgen krijgen. Wie interesse heeft kan ons contacteren!
Beiden zijn vrolijke en plezante pupjes, sociaal en lief,
altijd in voor een knuffel. We vermoeden dat het medium hondjes worden, maar
ook hondjes die graag zullen wandelen en ravotten.
Chip vond al een fijne thuis, wanneer is het de beurt aan
Dale?
Mia werd samen met Lia gered uit een dodenstation in
het binnenland van Spanje. Ze gingen over heel internet omdat hun dagen geteld
waren, alles zit niet vol, maar overvol, en grotere honden maken helemaal geen
kans.
Toen ze bij ons binnen kwamen zagen we dat ze in het
dodenstation een band hadden gesmeed en ze zich erg aan mekaar zijn gaan
hechten. De ene volgt de andere en andersom, vooral Lia is een teruggetrokken
bangere hond, en trekt zich op aan Mia. Maar met een beetje aandacht zie je
haar zo open bloeien en zie je dat het een gevoelige, brave ziel is die nog
nooit veel geluk kende.
Beiden kunnen apart geplaatst worden maar we willen graag
dat ze gelijktijdig vertrekken. Daarom willen we hen samen onder de aandacht
brengen en hopen dat hun lot wordt ingevuld met een gelukkige thuis, deze keer
voor altijd. Beiden zijn middelgrote dames die zeker een tuin nodig hebben,
maar vooral baasjes die hen de kans willen geven om samen een hechte band te
vormen om lange jaren samen te genieten.
Deze lieve reu was samen met 4 andere honden en dat ging perfect. In de
auto ging hij rustig liggen en hij wandelt heel mooi mee aan de leiband. Op het
terras ging hij ook rustig liggen.. zoals typisch aan het ras is ook Golf heel
mensgericht… echt een toppertje.
Lexie ook zij mocht haar fijne en liefdevolle thuis gaan
vinden 😻ze
geniet van haar knuffels! Haar zusje Quinty (ACE Tabaqui) zal haar zeker gaan
begeleiden, en wegwijs gaan maken!
