Het werd tijd om zijn traject van levenslange asielbewoner naar Alkmaarse huishond te beschrijven.
Ik had Raúl al een paar jaar op de website van ACE zien staan, maar omdat ik al 3 honden, 2 rottweilers en een herder, had, en ik dat als maximum in mijn hoofd had, heb ik nooit stappen ondernomen. Maar ik hield hem in de gaten. Uiteindelijk werd hij geadopteerd. Ik was zo opgelucht voor hem!
Helaas zijn de adoptanten tegen wat gedragsproblemen opgelopen en toen er na een paar dagen noodopvang nodig was, heb ik geen moment getwijfeld. Het ging tenslotte om Raúl!
Daar was hij dan, in complete paniek- en verdedigingsmodus. Hij vloog mijn andere honden en de kat vanuit de bench aan en als mensen op straat naar hem keken, deinste hij blaffend achteruit. Daarnaast bleek hij flinke verlatingsangst te hebben.
Gelukkig was hij gek op wandelen en maakte de drukte van de stad hem niets uit. Daar konden we wat mee!
We zijn thuis begonnen met een dichte bench met lakens erover heen, na een paar weken, dulde hij de andere dieren in de buurt en konden de lakens eraf. In de loop van de maanden wonnen de andere honden zijn vertrouwen en kon Raúl compleet ontspannen Hij heeft toen zelfs de kat volledig geaccepteerd.
Vanaf toen ging het snel. Ik had besloten dat ik hem zou houden en heb een gedragstherapeut in de arm genomen om hem van zijn verlatingsangst af te helpen. Met veel werk en geduld is dat gelukt. Hij is nog steeds het liefst dicht bij me, maar accepteert nu zonder herrie dat ik af en toe zonder hem wegga.
Raúl vandaag: een vrolijke, vriendelijke senior vol zelfvertrouwen. Hij heeft een mand, geen bench meer, is gek op zijn broer en zussen en loopt tijdens de wandelingen los en gaat kwispelend naar IEDEREEN om gekriebeld te worden.
Zijn gezondheid: Zijn lijfje toont de tekenen van een zwaar leven en hij heeft net, terwijl hij negatief getest uit Spanje kwam, en ik hem vorig jaar ook had laten testen, de diagnose leishmania gehad. Dus alsjeblieft mensen: laat je hond regelmatig testen!
Het was een uitdaging en hard werken, maar wat een liefde en vertrouwen kreeg ik vanaf het eerste noment van dat mannetje. Ik heb heel veel geleerd en als ik hem nu zie, was het de moeilijke momenten, want die zijn er veel geweest, zó waard. Ik ben trots en blij dat ik zijn mamma mag zijn en hem een onbezorgd leven mag geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten