Ik heb geen naam. Ik had niets anders dan mijn leven.
Ik ben ooit geboren maar in dit land was ik nooit geliefd.
Op een dag werd ik gevangen genomen en mijn reis eindigde op deze plek als het donker was.
Het maakt mij bang, velen hebben deze angsten gehad en velen zijn gestorven. Ik wist het instinctief.. Ik weet alleen niet wanneer het gaat gebeuren..
Ik had zeker hoop dat ik uiteindelijk deze plek zou verlaten en zou willen geliefd zijn zoals ik ben..
Een hond op straat...
Vanmorgen werd mij eten en water gebracht, ik bedankte hem vriendelijk want ik had lange tijd niets te eten. Hele dag lag ik in mijn hoek, kijkend naar de wolken uit het raam. Wat zijn ze toch mooi en zo ver van hier.
Vanavond kwam de man die er altijd zo slecht uitzag, koude ogen had en me meenam.
Ik keek voor het laatst rond en keek in andere ogen, naar hun pijn en huilde, voor het laatst.
Ik heb nooit iets verkeerds gedaan en ik begrijp niet waarom ik dood moet gaan. Misschien wordt de regenboog vanaf hier net zo mooi en dan mag ik blij zijn...
Denk aan mij, hond zonder naam en overleden in één van de dodingstations...
Omdat mensen hun verantwoordelijk niet namen, moest ik het met de dood bekopen.
Don't shop, adopt! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten