Hier volgt het verhaal van de laatste twee, enorme Mastins die we niet meer konden meenemen,…
De dag van onze reddingsactie had ik besloten dat er geen enkele zou achter blijven en daar hou ik me absuluut aan. Toen we bijna klaar waren met het inladen, was ik nog wat bezig in de camion toen ik geroepen werd,… "Kan je even komen?” En daar zaten ze,… Twee enorme Mastins,… Een echtpaartje dat eerder die dag met veel geweld en tegenwerking van hun kant binnengebracht werd in het dodenstation,…
Ze waren beiden enorm van slag,… De reu gromde op ons, zonder agressie, maar toch,… Toen ik dichterbij kwam zag ik hen met volle geweld aan de arme stakkerd trekken, de koord rond zijn nek en maar hevig doen,… Ik vroeg hen te stoppen en hem gewoon even met rust te laten,… Toen ze dat deden gebeurde er iets dat ieders hart deed smelten,… In een wanhopig gebaar legde de grote Mastin zijn pootje op zijn vrouwtje,… Iedereen werd stil,… Toen ik zei “ze gaan allebei mee, of niet”, werd alles rustiger,…
Omdat we ei- en eivol zitten hebben we gevraagd om hen even tot rust te laten komen,… Maar we komen hen halen! We hebben nog 1 maand de tijd, en dan gaat het definitief dicht, maar we gaan hen halen,… Het was het meest aangrijpende moment van de dag, hij legde zijn pootje over haar heen, alstublieft, neem me mijn vrouwtje niet af,… Zooo, zooo ingrijpend,… Ze weten het! Ze voelen het!! Ze begrijpen het!!! Een eenvoudig, maar duidelijk gebaar,… Je hebt er geen woorden voor nodig,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten