Hallo,
Het gaat heel erg goed met Nono!
Sinds we haar 8 februari vorig jaar uit België hebben meegenomen, is ze niet
meer weg te denken bij ons. Vooral onze eerste adoptiehond Pippon, een
schnauzertje van ongeveer dezelfde grootte en leeftijd, is helemaal in z’n
nopjes met z’n eigen vriendin. We merkten dat Pip altijd erg naar andere honden
trok, wat ons het idee gaf om het met een tweede eigen hond te proberen. De
match met Nono was echt een gouden greep. We kwamen haar “ bij toeval” tegen in
een nieuwsbrief van ACE, bij de urgente gevallen. Vanaf dag 2 zijn ze met elkaar
aan het stoeien gegaan en dat is alleen maar leuker geworden. Ze zijn echt een
koppel waar geen andere hond meer tussen kan komen. Pip heeft nog steeds wel
veel oog voor andere honden, maar de belangstelling is vrij snel voorbij en dan
zoekt hij gauw z’n eigen maatje weer op. En er moet vooral geen reu te
opdringerig naar haar worden! Het is prachtig om te zien hoe die twee met elkaar
omgaan, vooral als ze op de hei of in het bos lekker los mogen en
semi-windhondje Nono haar sprintjes op volle snelheid begint te trekken. Pip z’n
conditie is afgelopen jaar aanzienlijk toegenomen ….
We begrepen dat een eerste plaatsing van Nono als enige hond bij een adres in België geen succes was, omdat ze niet goed met alleen zijn kon omgaan. Van dat probleem hebben wij helemaal geen last gehad. Met z’n tweetjes kunnen ze prima een paar uurtjes alleen thuis zijn. Nono heeft dus echt wel haar “ gouden mandje” en haar “ partner voor het leven” gevonden, zoals je op de foto’s ook wel kunt zien.
We begrepen dat een eerste plaatsing van Nono als enige hond bij een adres in België geen succes was, omdat ze niet goed met alleen zijn kon omgaan. Van dat probleem hebben wij helemaal geen last gehad. Met z’n tweetjes kunnen ze prima een paar uurtjes alleen thuis zijn. Nono heeft dus echt wel haar “ gouden mandje” en haar “ partner voor het leven” gevonden, zoals je op de foto’s ook wel kunt zien.
Wat betreft de gezondheidstests
zullen we nog een keer navraag doen bij de dierenarts bij een volgende
controlebezoek. Maar is tot nu toe is het qua gezondheid probleemloos gegaan. De
dierenarts heeft bij beide honden nog nooit iets bijzonders geconstateerd,
gelukkig (behalve een kogel uit een windbuks in het rechter schouderblad van
Pip; hij heeft heel veel geluk gehad dat de kogel door het bot is tegengehouden,
want het schot was recht op z’n hart gemikt …).
Tot zover onze
ervaringen.
Dank voor jullie zorg en we wensen jullie verder heel veel succes met het prachtige werk voor de honden in Spanje!
Dank voor jullie zorg en we wensen jullie verder heel veel succes met het prachtige werk voor de honden in Spanje!
Hartelijke groet,
Jan Willem en Gerrie Bos.
Jan Willem en Gerrie Bos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten