Hanna kwam een ruim jaar geleden bij mijn moeder.. Ik (haar dochter) ben achterwacht voor als er iets zou gebeuren, zodat mijn moeder (73) niet voor haar hondje kan zorgen..
Dat gebeurde, 5 dec kreeg mijn moeder een nieuwe heup, daarna volgde een tijd van alle mogelijke complicaties, die je maar kunt bedenken bij een simpele ingreep als het krijgen van een nieuwe heup..
Het is nu 16 maart en om een lang verhaal kort te maken, 2 operaties later en 1 maand ziekenhuis en vervolgens een langdurige revalidatie in een verpleeghuis, die nog aan de gang is..is Hanna, nog altijd bij ons, ze is zo gezellig dat het voor ons niets uitmaakt, dat ze nog bij ons verblijft.
Ik hoop alleen voor mijn mam dat er binnenkort weer een tijd aanbreekt dat ze herenigd kan worden met haar hondje..tot die tijd verwennen wij deze schat lekker.
Voor mijn moeder was t een grote geruststelling dat ze bij ons is, en niet langdurig ergens vreemd in een opvang zou moeten, dat wilden we niet, dit hondje heeft genoeg meegemaakt.
Op de foto's was ik een weekend met mijn man weg, Hanna poseert maar wat graag!!
groetjes Silvia Verhulst uit zeewolde, en poot van Hanna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten