Het levensverhaal van Chief heeft ons allen diep geraakt. Er kwam een oproep voor hem nadat zijn baasje, als je dat zo kan noemen, overleed. Hij had ergens in de campo een huis gekraakt en hield daar zijn twee honden in hokken aan een ketting. Ze zagen amper daglicht, kregen amper eten en hun drinkkom was vies en vuil. Het is een wonder dat ze dit overleefd hebben.
Chief kwam binnen met een gevoel van "is dit nu in mijn leven". Hij is een oude jongen, rustig en kalm van aard. Hij is duidelijk een grote lieverd maar hij kent geen menselijke aandacht, noch een verse bak water, zwijg stil van een lekkere kom voer. Hij loopt nu los bij de ingang, en je weet niet dat hij er is, hij houdt zich terug getrokken in zijn hoekje en kijkt het allemaal wat aan. Het is een drukke bedoening bij ons, maar een dagelijkse knuffel en een lekkere maaltijd mag hem niet ontbreken!
Een baasje dat hem nog even gelukkig zou kunnen maken zou echt de parel aan de kroon zijn. Duimen maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten