Een echtpaar vond deze arme stakkerd langs de kant van de weg. Ze kon niet meer recht, ze kon gewoon niet meer, want ze was ernstig ziek. Ze namen het katje mee en brachten haar naar de dichtstbijzijnde kliniek (zoals normale mensen doen), maar toen ze daar om hulp vroegen kregen ze die niet… Ze werden weggestuurd, met de bijna stervende poes in de armen, omdat ze niet gelijk konden betalen.
De mensen kwamen bij ons terecht en wij gaan uiteraard doen wat we kunnen. Het was schrijnend om zien: een uitgemergeld lijfje met twee smekende oogjes “wat gaan jullie toch met me doen”… Een gewoon, eenvoudig katje, dat niets meer wilde dan uit haar lijden verlost te worden. Het geblaf in de refugio, al die vreemde mensen om haar heen, ze had de kracht niet meer om te reageren. Maar ze verdiende en kreeg een kans. Onze dierenarts wou niet zomaar opgeven en ons team schoot gelijk in actie. Ze ligt nu in onze kliniek, met zeer ernstige bloedarmoede. Ze ligt aan het infuus, en we kunnen momenteel alleen maar afwachten wat morgen brengt…
Maar hier word je toch even stil van… Je kan toch niet begrijpen dat zo iets zich een dierenkliniek mag noemen? Geld is het enige dat telt, de rest doet er niet meer toe, zelfs niet voor een dier in nood…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten