Kobus
Geadopteerd op 24-2-23
Kobus is nu een dik jaar bij ons en we zijn heel erg
gelukkig met hem.
We kregen hem als bang hondje, met name mannen en zware
stemmen vond ie heel griezelig en kroop ie bibberend in een hoekje als er
iemand binnen kwam.
Maar we gaven hem veel aandacht, wandelingen en lekker eten en binnen een week liep hij al met zijn staart omhoog!
Hij heeft er ca een half jaar over gedaan om op zijn
gemak te zijn met Richard. Zijn engelengeduld heeft hem geholpen: nu zijn ze
beste vrienden.
Hij houdt erg van knagen en knauwen
Op wortels van planten die hij uit de sloot trekt, touwen
en stokken, maar ook textiel zoals sokken (ouwe sokken tot een bal gemaakt)
zijn heerlijk om je tanden in te zetten.
Met het buiten zijn kan hij super hard rennen en gaat
vaak achter de hazen en eenden aan, zoals een jachthond.
Hij ligt te dutten en te slapen op zijn grote kussen, in
zijn mand, maar het allerliefste ligt ie op de bank (ach jaaaa)
‘s morgens begroet hij ons extreem vrolijk en maakt een
dansje, waarna hij ook altijd meteen eventjes uitgelaten wordt.
Bij het ontbijt krijgt ie dan vaste prik een plakje
banaan en op zondag een gekookt ei. (Heeeel lekker vindt ie dat)
Omdat Kobus zo goed met zijn neef Fons omgaat, dachten
wij dat het goed zou zijn om er nog een hond bij te nemen (Leentje). Maar deze
schat konden we na een half jaar veel moeite en energie erin gestoken te
hebben, toch niet houden. Kobus vertoonde ook ongewenst gedrag. Het maakte
Kobus uiteindelijk niet uit dat ie weer de enige hond is. Hij is zelfs nu veel
rustiger en blaft en bijt niet meer naar andere honden, en mensen. Dat is dus
toch een veiligere situatie voor hem, hij hoeft niet meer de leider en de
beschermer te zijn. Onze kat vertrouwt het helaas nog niet, die heeft
waarschijnlijk nog wat tijd nodig om van die schrik van de wildebras(sen) te
bekomen
Kortom: wij zijn heel blij en gelukkig met Kobus, en
hopen nog heel lang voor hem te mogen zorgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten