Iedere dag staat er wel een verhaal op de blog over het wel en wee in de refugio.
Treurige verhalen van door mensen
verwaarloosde en mishandelde honden en katten, maar gelukkig ook verhalen met
een happy end, verhalen over prachtige rescues.
In december 2021 werd een hoog
zwangere hond in de omgeving van de refugio gespot.
Ze was niet benaderbaar dus werd
besloten haar met een vangkooi te vangen.
Bingo, dit lukte !
Er zaten zelfs 2 honden in de kooi,
waarschijnlijk ook de moeder van de zwangere hond, wat een mooie bijvangst!
De dierenarts ontdekte dat de
zwangere hond in verwachting was van heel grote pups, die nooit normaal geboren
konden worden, met een keizersnee werden de hondjes gehaald.
Oma, moeder, en alle pups zijn
geadopteerd.
Oma Perla hielp bij de
kraamverpleging, aan haar uitgewoonde lijfje was te zien dat ze zelf vele
nestjes gehad moest hebben.
De verzorgers vertroetelden haar zo
veel mogelijk, ze mocht in de puppieafdeling blijven waar het lekker koel was.
Ze had leishmania, artrose en oor
problemen, maar in overleg mocht ze in juli 2022 naar Nederland komen, om
bij mij en mijn andere hondjes nog even van een welverdiend pensioen te
genieten.
Het arme dier was er slecht aan toe,
de in Spanje begonnen medicijnbehandeling tegen de oorontsteking was niet
aangeslagen ; ze had evenwichtsstoornis , hield haar kopje scheef , mankte met
een voorpoot en kon en wilde niet opstaan en lopen.
ik moest haar 4x per dag uit haar
mand ophijsen en haar naar buiten tillen , eten en drinken gaf ik haar in haar
mand, want ze verroerde geen vin.
Na verschillende antibioticakuren
wezen Intensieve onderzoeken uit dat ze een gaatje in haar trommelvlies had
waardoor een cluster van nare bacteriΓ«n in haar middenoor zaten te wroeten.
Hier moet ze al jaren last van gehad
hebben.
In overleg met een
"mensen" KNO arts werd er een nieuw behandelplan opgesteld en na 4
maanden konden we zeggen dat haar oorproblemen verleden tijd waren.
Perla kwam weer uit zichzelf uit
haar mand, scharrelde wat door de tuin en zocht lekkere plekjes in de zon op.
Ze rollebolde met de poten in de
lucht in haar mand, en kauwde nog eens op een botje.
Het verzorgd worden beviel haar
best, ze blafte een keer als ze iets van me wilde , en ze genoot zichtbaar van
het eindelijk eens lekker verwend worden.
En ik verwende haar met liefde,
vanaf de eerste foto die ik van haar zag was ik een beetje verliefd !
Ze was zo`n lieve en dankbare hond,
ze rook zo lekker , haar oude lijfje was satijn zacht, en vanuit haar mand
volgde ze me met haar ogen.
De Artrose klachten werden jammer
genoeg erger, ze kreeg de maximale dosering medicatie.
Ze bewoog nog minder waardoor ze ook
strammer werd, ik moest haar weer uit haar mand helpen.
Op een ochtend strompelde ze naar de
slaapkamer, trok zich terug van de roedel en ging daar in een mand liggen, het
was genoeg geweest.
De dierenarts is toen gekomen een
heeft haar laten inslapen .
14 Maanden heeft ze bij ons gewoond,
een mooie afsluiting van een zwaar leven.
Wat als een oplettende vrijwilliger
de moederhond niet had ontdekt en de hond niet was gevangen ....
Dan had zij en haar pups de
bevalling waarschijnlijk niet overleefd, en dan was Perla langzaam en met
gruwelijke oorpijn verhongerd doordat ze door de artrose niet meer kon lopen om
naar voedsel te zoeken.
Deze hondjes hebben geluk gehad en
iedereen die bij deze reddingsactie betrokken is geweest heeft er een blij en
voldaan gevoel aan overgehouden, win win !!!!
Fineke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten