We namen er een heleboel mee uit het dodenstation, maar er blijven er zoveel achter. Ook al denk je en hoop je dat iemand hen wel zal redden, je weet dat de kansen miniem zijn voor grote honden. Wij namen uiteraard grote honden mee, altijd, want mijn hart gaat net uit naar degenen die geen kans maken.
Onze Nigel was een van die zovele, een gewone bruine hond, groot, maar we namen hem mee. Van een onzekere, trieste hond, veranderde hij in onze refugio in een blij ei! Hij is sociaal met andere honden, maar zijn hok delen vindt hij moeilijk, teveel stress, teveel drukte, en hij is graag op zijn gemakske. Hij is vreselijk lief en mensgericht, kan zeker veel (bij)leren, en zal dat met alle overtuiging doen.
Nigel is een goede, lieve bruine beer die zo graag ergens wil thuis komen! Wie geeft hem dat ene kleine geluk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten