Elke vijf minuten staat er iemand met zijn/haar (gevonden) viervoeter aan de deur. Het is makkelijk voor hen, maar niet voor zij die achter gelaten worden. Voor hen betekent het het begin van een hel, een trieste, neen, een intrieste periode waarin ze zich voortdurend afvragen “Wat is er met mij gebeurd? En wat gaat er nu met mij gebeuren?”. En geloof vooral niet dat ze het niet beseffen, want ze beseffen het beter dan je denkt, en beter dan jij kan aanvoelen. Ze zijn zoveel fijngevoeliger dan ons, zoveel puurder dan ons, zoveel oprechter dan ons.
Iedereen heeft vakantie en voor te veel mensen is het dan makkelijk om ze bij ons, in een van de vele dodenstations, op straat, of in de campo achter te laten want hun vakantie vangt aan. En na de vakantie halen ze misschien wel een nieuw leven in huis, dan is er weer tijd en plaats voor. “Vakantie" is een gelukkig woord, althans dat zou zo moeten zijn, maar voor vele viervoeters is het het begin van heel veel ellende. Kijk maar naar deze beelden, stuk voor stuk opgegeven levens, aan hun lot overgelaten om welke reden dan ook…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten