dat was meteen toen ik haar foto zag op jullie site.
Mijn vorige hond Pablo (ook bij ACE geadopteerd) was in november 2021
overleden, hij was MIJN MAATJE en is 14 jaar geworden.
Door al mijn verdriet ben ik op jullie site gaan zoeken, nou, zoeken was eigenlijk niet nodig.
Ik kwam in contact met Elsie Durand, dit omdat Luna daar verbleef.
Zij kon mij alles over Luna vertellen, ook hoe ze het doet bij haar gezin.
Zij zijn met haar van Brussel naar mij gereden in Vlodrop, een dorpje net onder Roermond, grenzend aan het Nationaalpark De Meinweg, daar hadden we afgesproken, ik met mijn andere hond Troy (ook via ACE).
De tranen beginnen nu al weer op te komen, zij was het en we gaan een fantastische tijd tegemoet, dat wist ik zeker en zo is het gegaan.
Waren er aandachtpunten waar aan gewerkt moest worden, natuurlijk maar dat ging erg goed.
Alleen was ze wat bang naar andere honden, doordat er ook een losloopgebied in het bos is, heb ik haar na een paar weken los laten lopen en met Troy aan de lange lijn, zag ze een hond dan ging ze liggen of ze liep weer terug.
En zo met kleine stapjes, zonder haar te dwingen, ging het steeds beter.
In het losloopgebied kwam ze vaak de zelfde honden tegen.
Hoe het nu met haar is? ze is echt mijn maatje, ik moet zo vaak om haar lachen, die gekke momenten, het is een echte schat, ook met Troy en mijn dochters, we zijn stapelgek met haar!!.
Door al mijn verdriet ben ik op jullie site gaan zoeken, nou, zoeken was eigenlijk niet nodig.
Ik kwam in contact met Elsie Durand, dit omdat Luna daar verbleef.
Zij kon mij alles over Luna vertellen, ook hoe ze het doet bij haar gezin.
Zij zijn met haar van Brussel naar mij gereden in Vlodrop, een dorpje net onder Roermond, grenzend aan het Nationaalpark De Meinweg, daar hadden we afgesproken, ik met mijn andere hond Troy (ook via ACE).
De tranen beginnen nu al weer op te komen, zij was het en we gaan een fantastische tijd tegemoet, dat wist ik zeker en zo is het gegaan.
Waren er aandachtpunten waar aan gewerkt moest worden, natuurlijk maar dat ging erg goed.
Alleen was ze wat bang naar andere honden, doordat er ook een losloopgebied in het bos is, heb ik haar na een paar weken los laten lopen en met Troy aan de lange lijn, zag ze een hond dan ging ze liggen of ze liep weer terug.
En zo met kleine stapjes, zonder haar te dwingen, ging het steeds beter.
In het losloopgebied kwam ze vaak de zelfde honden tegen.
Hoe het nu met haar is? ze is echt mijn maatje, ik moet zo vaak om haar lachen, die gekke momenten, het is een echte schat, ook met Troy en mijn dochters, we zijn stapelgek met haar!!.
Mooi geschreven ๐พ❤️
BeantwoordenVerwijderen