Dag allemaal, het is alweer een tijdje geleden en daarom
werd het tijd voor een berichtje van mij.
Ik heb best een verdrietig moment gekend in het voorjaar, want mijn maatje
Sammie waar ik mij in het begin echt aan kon optrekken, is helaas overleden.
Hij is bijna 16 jaar geworden. Mijn baasjes hadden hem in 2010 ook vanuit een
Spaans asiel geadopteerd. Hij heeft een mooi plekje op de hei gekregen.
De eerste paar dagen was het wel wat onwennig maar ik kreeg (nog) meer aandacht
en volgens mij hebben ze mij ingefluisterd dat ik het ook prima alleen kon. Dus
voorlopig heb ik geen maatje, maar mijn baasjes zijn zoveel thuis (door het
thuiswerken) dat ik nooit alleen ben. Nu is het goed zo.
In augustus van dit jaar mocht ik met de hele familie mee
een weekendje naar ’s Gravenzande. Het was echt bloedheet en we zijn dus ook
veel op het strand geweest. Er waren veel
hondjes en voor mij was er dus veel te zien. Ben nog even mee geweest in de
zee, maar toen ik door een golf wat zout water in de neus kreeg, had ik genoeg
zee gezien. Ik heb dus heerlijk op het strand onder de parasol gezeten. Er viel
genoeg te zien.
Voor de rest is mijn leven prima. Ik heb een heerlijke plek,
mag bijna altijd overal mee naar toe, ga lekker veel wandelen en ben een echte
waakhond. Niemand komt ongezien naar binnen.
Mijn baasje stuurt nog wat foto’s mee, maar dat is best
moeilijk, want eigenlijk wil ik nooit op de foto.
Groetjes en hele fijne feestdagen gewenst van Linus en de baasjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten