Berichtje van Linus

Dag allemaal, het is alweer een tijdje geleden en daarom werd het tijd voor een berichtje van mij.
Ik heb best een verdrietig moment gekend in het voorjaar, want mijn maatje Sammie waar ik mij in het begin echt aan kon optrekken, is helaas overleden. Hij is bijna 16 jaar geworden. Mijn baasjes hadden hem in 2010 ook vanuit een Spaans asiel geadopteerd. Hij heeft een mooi plekje op de hei gekregen.
De eerste paar dagen was het wel wat onwennig maar ik kreeg (nog) meer aandacht en volgens mij hebben ze mij ingefluisterd dat ik het ook prima alleen kon. Dus voorlopig heb ik geen maatje, maar mijn baasjes zijn zoveel thuis (door het thuiswerken) dat ik nooit alleen ben. Nu is het goed zo.

In augustus van dit jaar mocht ik met de hele familie mee een weekendje naar ’s Gravenzande. Het was echt bloedheet en we zijn dus ook veel op het strand geweest.  Er waren veel hondjes en voor mij was er dus veel te zien. Ben nog even mee geweest in de zee, maar toen ik door een golf wat zout water in de neus kreeg, had ik genoeg zee gezien. Ik heb dus heerlijk op het strand onder de parasol gezeten. Er viel genoeg te zien.

Voor de rest is mijn leven prima. Ik heb een heerlijke plek, mag bijna altijd overal mee naar toe, ga lekker veel wandelen en ben een echte waakhond. Niemand komt ongezien naar binnen.

Mijn baasje stuurt nog wat foto’s mee, maar dat is best moeilijk, want eigenlijk wil ik nooit op de foto.

Groetjes en hele fijne feestdagen gewenst van Linus en de baasjes