Vandaag heb ik Isa met veel pijn in mijn hart laten inslapen.
Ik had haar nog een hele tijd bij me willen houden maar haar
gestel liet dit niet toe.
Op 10 augustus 2020 hebben mijn vriendin en ik haar
opgehaald uit Hoevelaken.
Was even “schrikken” ze was toch wel groter dan we ingeschat
hadden maar daarom niet minder welkom.
Veerle vertelde dat ze een Grumpy was en dat klopte wel,
maar de andere honden wisten dat ze haar met rust moesten laten dus nooit echte
problemen gehad.
Op een gegeven moment zag ik dat ze steeds moelijker op kon
staan en toen bleek dat haar achterhand heel stijf was en de heupen toch een
probleem waren.
Lang heb ik dat kunnen opvangen met pijnstillers en
supplementen maar van de week toch de trieste beslissing genomen dat het zo
niet verder ging. Leven moet geen lijden worden!
En vandaag was het zover, de dierenarts is gekomen en heeft
haar laten inslapen.
Morgen breng ik haar naar het crematorium en wordt ze daar
uitgestrooid bij alle 13 honden die haar zijn voorgegaan.
Mijn verstand zegt, het is goed is, mijn hart huilt!
Lieve Isa ik zal missen.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten