Op 1/8 moesten wij na 14 heerlijke jaren afscheid nemen van ‘ons’ Suri (vroeger Jessica).
Wat een fantastisch wezen was ze toch. Iedereen zei altijd hoe liefdevol ze naar mij kon kijken. Ze volgde me overal.
5 jaar geleden kreeg ze een ziekte waardoor ze een week tussen leven en dood zweefde. Chemo, bloedstransfusies...maar net op het moment dat de behandeling werd stilgelegd flakkerde ze op 5 minuten weer op.
Ze leefde te graag, ondanks de mishandelingen die ze als pup onderging.
De voorbije 3 maanden begon ze echter te sukkelen met rugklachten, nierproblemen, etc. Een intens emotionele periode met (te) vele doktersbezoeken en onderzoeken. Zondag ging ze plots zeer snel achteruit waardoor we eergisteren, na een laatste bezoek bij de kliniek, de beslissing genomen hebben om haar te laten gaan.
De laatste 5 jaar leefde ze op 2 plaatsen. Week om week gingen we haar halen bij mijn ex, wat wonderwel werkte.
Ze had niet 2 maar 4 mensen die haar zo graag zagen. Eigenlijk veel meer, ze veroverde steeds onmiddellijk iedereens hart.
Ze stond 5 maanden geleden nog samen met mij in Het Laatste Nieuws, paginagroot.
Vandaag is m’n hart volledig gebroken maar ben ik blij dat ik de kracht had om haar een waardig afscheid te geven.
Ik ben onwaarschijnlijk trots dat we zolang mekaars steun en toeverlaat waren.
Iedereen zegt het van zijn/ haar hond maar de mijne was toch te mooiste en de liefste…
Dank je wel om haar te redden en haar 14 jaar geleden ook aan ons toevertrouwd te hebben.
We hebben werkelijk elke minuut van haar aanwezigheid genoten.
De foto in bijlage is eentje van 14 jaar geleden toen ze nog bij ACE zat…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten