De gemeente belde me vroeg in de morgen op, "zou je kunnen helpen?". Het is heel dringend, het dodenstation zit vol, en we weten niet waarheen, het is een zeer kritieke situatie. De man had zijn vrouw het ziekenhuis in geslagen, de kinderen waren er weg gehaald en bij de grootouders geplaatst en de honden? Die zaten in hun eigen uitwerpselen zonder eten of water in een klein appartementje op het eerst verdiep van een flatgebouw in het centrum van MΓ‘laga. Ze hielden er 14 grote honden om geld mee te verdienen, om te kweken, altijd hetzelfde verhaal. De Labradors hadden elke keer weer een nestje en daar gaan we dan.
Het plan was om samen met de politie en enkele andere asielen naar daar te gaan, maar uiteindelijk waren we alleen, samen met het dodenstation dat hen ophaalde. Wij namen de mama en pupjes mee, vreselijk ondervoed, vuil en vies, werkelijk geen woorden voor. Mama en kids hebben zich hier op hun eerste maaltijd sinds lang “gestort”, het was echt triest om te zien, en de geur zal ik nooit meer vergeten, echt ongelooflijk hoe je het ook maar in je hoofd haalt om op deze manier een dier te houden. Om nog maar te zwijgen over de agressie binnen het echtpaar en de ellende dat die kinderen moesten meemaken, hun mama ligt nog steeds in het ziekenhuis.
De hondjes zijn allemaal gered, en zo gauw we plaats hebben zullen we ook de anderen uit het dodenstation redden, maar nu zitten we weer zo vol dat het barst. Ons transport was nog niet goed en wel de oprit afgereden of de wachtenden stonden alweer aan te schuiven op de stoep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten