Het was weer zover, het dodenstation vroeg me om hulp,… Nog nooit hebben we zoveel contact gehad met hen, er waren nog nooit zoveel dumpingen, nog nooit zoveel vragen om honden en katten op te nemen,… Het is er niet op verbeterd, integendeel. We namen er weer een tiental mee, waaronder een oude Chihuahua,...
Elk van hen, waaronder ook het oude Chihuahuatje, mocht na 10 dagen in het dodenstation wettelijk gezien met ons mee,… Het oude hondje zat daar, voor zich uit te kijken,… Hij was geen andere hondjes gewend, een werkelijke nachtmerrie op zijn oude dag. Hij kreeg een chip, paspoort en rabiësvaccinatie, en zo werd hij een van onze (te) grote ACE|SHIN familie,...
Een aantal dagen later kregen we plots telefoon van de eigenaar ven het dodenstation, of het oude hondje nog bij ons was en of we eventueel bereid zouden zijn het hondje terug te brengen want zijn baasje was nu pas bij hen terecht gekomen met een foto van hem en zijn oude hondje,… Ze waren mekaar uit het oog verloren tijdens een wandeling, beiden slecht horend, en ze vonden mekaar niet terug,… Waarna het hondje in een dodenstation belandde.
Wettelijk gezien had hij geen recht meer op zijn hondje en waren we tot niets verplicht, het was onze beslissing of de oude man zijn hondje weer terug zou krijgen, maar hier moet je natuurlijk geen twee minuten over nadenken en zeg je onmiddellijk ja,… Natuurlijk gaan we het hondje terug geven,… Het belangrijkste voor ons was dat het oude baasje en zijn oude hondje herenigd werden,… En zo kwamen de kleindochter en dochter om het hondje,… Er volgden tranen van blijdschap, tranen van geluk,… En een heel blij oud Chihuahua ventje,...
Sindsdien zijn de oude Chihuahua en zijn oude baasje weer samen,… De blik van het hondje spreekt boekdelen, zijn geluk en dat van zijn baasje kunnen niet op, maar het baasje laat zijn oud hondje nu niet meer los lopen, het verdriet en deze nachtmerrie mag zich niet meer herhalen,…
Eind goed, al goed,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten