Vanmorgen hebben wij ons Bobientje moeten laten gaan, nadat haar hoofdje haar in de steek liet…
Wie was Bobientje?
Een broodfokteefje dat al zwaar psychisch gestoord bij ons binnen kwam, extreem bang en extreem speciaal. Ze was in het begin, en 4 jaar later nog steeds, zwaar getraumatiseerd. Ze was door haar zware tijd bij de broodfokker het vertrouwen in de mens kwijt. Het is onwaarschijnlijk wat die mensen met dieren doen. En Bobientje was daar een triest voorbeeld van…
Wat haat ik de broodfok… Met ons Bobientje hebben we weer maar eens de zoveelste trieste ervaring… Jarenlang was zij op haar manier gelukkig, bij ons was ze vrij en mocht ze doen en laten wat ze zelf wilde. We konden haar nog steeds niet knufffelen, behalve als we 's avonds rustig in bed lagen, dan had ze vertrouwen, maar je mocht niet recht staan. Hoe hard we ons best ook deden, en hoe veel we ook van haar hielden, hield ze wel van ons maar op haar eigen manier.
Onze kleine, grote deugniet, die psychisch volledig in de war was, was toch een deel van ons hart, net als alle hondjes thuis, die in ons midden eindelijk liefde en rust vinden. We gaan je missen… Je was een gekwetste ziel, maar we hebben je hoe dan ook, enorm graag gezien…
Rust nu zacht lieverd… Nooit meer uit ons hart, maar veel te vroeg moeten gaan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten